Witam
Dzieki i za te informacje, wynika z nich że browar nawet jesli nie działał to mógł zostać uruchomiony (inaczej by o nim nie wspominano), chyba że była to jedyna większa budowla w folwarku jaworznickim. musze przyjrzec się bliżej mapą z różnych okresów może z nich da sie coś odczytać.

Pomóżcie rozwikłać problem.
W monografi Zawiercia napisano, że kapliczkę MB prządki ustawiono na miejscu dawnego cmentarza cholerycznego (obecnie stoi tam budynek ZUS- też cholera ) inni twierdzą, że cmentarz był w miejscu gdzie stoi krzyż u zbiegu ulic : Rolniczej, Mrzygłodzkiej i 11 go Listopada. Jaka jest prawda ?
W innym miejscu monografia podaje, że St. Warszycki kupił Kromołów w 1669 r. i jak to się ma do opisu odbicia zamku pilickiego z rąk szwedzkich przy pomocy mieszczan kromołowskich?

Której epidemii to miało dotyczyć ? Być może i jedni i drudzy mają rację.

nie jestem takim znawcą, ale o ile pamiętam, to pomyłki co do Warszyckich są na porządku dziennym. Np. "Przewodnik po Zagłębiu Dąbrowskim" (z 1938; można przeglądać w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej) w opisie Mrzygłodu wskazuje (w przypisie) mylenie Stanisława ze Stefanem w źródłach z tych czasów...

Z Mrzygłodem jest większa "zawierucha" w dawnych opisach bo kasztelan Warszycki był właścicielem naszego Mrzygłodu i drugiej miejscowości o tej samej nazwie leżącej nad Sanem.A że ten drugi Mrzygłód pisany był najpierw jako Mrzygłód alias Tyrawa a później już tylko jako Tyrawa fakty z historii obu miasteczek domorośli piewcy historii wrzucali do jednego worka.

Rok 1669 jako datę zakupu Kromołowa przez Warszyckiego podaje również XIX-wieczny Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i ksiądz Wiśniewski w "Opisie historycznym kościołów i zabytków..." wydanym w roku 1936. Niekoniecznie musi to być błąd. Mieszczanie kromołowscy mogli pomóc Warszyckiemu nie będąc jego poddanymi.Wróg był wspólny.W "Przewodniku po Zagłębiu" przypisuje się wszelkie wady Stanisława pomyłce. Okrutnikiem miał być jakiś o ile pamiętam XVIII-wieczny Jan Warszycki, podobno potomek Stanisława.Tymczasem synem Stanisława był Jan Kazimierz Warszycki, osobnik niespełna rozumu, mąż Anny Stanisławskiej znanej z autorstwa wierszowanego pamiętnika "Transakcyja albo opisanie całego życia jednej sieroty..." i z głośnego w ówczesnej Polsce rozwodu z Janem Kazimierzem Warszyckim. Po jego bezpotomnej śmierci dobra przeszły w ręce dalszego krewnego Michała na Warszycach Warszyckiego.Wokół olbrzymiego majątku po kasztelanie trwała niezła zawierucha ale to temat na dłuższą opowieść.

Unikam rozpędzania się przy pisaniu bo może to skończyć się przewrotką, Warszycki Stanisław był uczestnikiem wielu procesów sądowych. Prawdą jest, że często myli się go z innymi dwoma Stanisławami. Przez lata w murach UJ jego portret jako darczyńcy i dobrodzieja wisiał na honorowym miejscu ale jak doszukano się tych wszystkich jego
bezeceństw portret jego usunięto. Jego szczodrość na rzecz króla, uniwersytetu jak również na rzecz kościoła była sposobem na uniknięcie kar sądowych.
No i po jego śmierci troszku więcej było spadkobierców i dział majątku też w okolicach Zawiercia skutkował rozbiciem -podziałem utworzonych wielkich dóbr.

Mówiąc o zawierusze majątkowej miałem przede wszystkim na myśli małżeństwo Michała na Warszycach Warszyckiego ze starościną ojcowską Domicelą z Wierzbowskich.Najwyraźniej była ona zadurzona w majątku rodu bo najpierw była drugą (po Annie Stanisławskiej) żoną Jana Kazimierza Warszyckiego (Nie przeszkadzało jej przy tym jego upośledzenie umysłowe.To ona zarządzała w tym czasie rodzinnym majątkiem) a kilka lat po jego śmierci została żoną wspomnianego wyżej Michała,który dziedziczył inną część majątku rodu Warszyckich jako mąż siostry Jana Kazimierza - Anny. Po Annie Warszyckiej zostały córki Barbara,Helena,Teresa i synowie- Jerzy i Stanisław i cała piątka poczuła się pokrzywdzona przez Domicelę....Posypały się manifestacje,protestacje i pozwy do sądów grodowych i do Trybunału

A co z Emerencjanną.

PS
Czytałeś e-maila.

Którego maila?

Z Emercjanną mam problem. Niewiele o niej wiadomo. Po tym jak "wykończyła" sędziwego wojewodę Pocieja została żoną Alexandra de Montmorenty czy też de Monte Morenty (taka i taka pisownia pojawia się w nielicznych źródłach) najwyższego wodza wojsk francuskich - tyle wiem z Wiśniewskiego,który wspominał oboje przy opisie kroczyckiego Bractwa św.Magdaleny.Poza tym głucha cisza w znanych mi pamiętnikach z epoki a podobno kochliwa okrutnie była i staruszek wojewoda nijak jej nie wystarczał O de Montmorenty też dziwnie jak na tego najwyższego... głucho.

Ano właśnie. Historycy Zawiercia też jej nie znają i jest to jeden z siedmiu grzechów głównych pisanej historii Zawiercia.

Spotkałem sie gdzieś z informacją,że bywała w Dreźnie gdzie różności się na dworze działy działy a dziadek Pociej wolał nie widzieć tego co się wyprawia byle ta drogą majątek rósł przez kolejne urzędy,na które go powoływano

Sprawdziłem pocztę.Maila z TV dostałem. Zawiercie to nie moja działka. Skieruję ich do "Młodego" Jak będą chcieli robić coś o Pilicy to chętnie pomogę.

Muzyka lekka ,łatwa i przyjemna ale dzięki sposobom przejętym od Stanisława mogła liczyć na łaski niebieskie.Jeszcze kilkadziesiąt lat po jej śmierci w jej intencji miały być palone świece w klasztorze na Jasnej Górze a jej hojność odczuły kościoły w Skarżycach, Kroczycach, Ciągowicach i Mrzygłodzie i jeżeli pamiętam Leśniów też.