Łagodne w tym miejscu zejście z jurajskiej kuesty.
Na Budziskach kilka płochliwych saren, w zaroślach zerwały się spłoszone dwa dziki, nową zwyżkę myśliwi postawili przy kilku potężnych sosnach samotnie na piaszczystym garbie pośród podmokłej łąki rosnących.



Od kilku dni srogie mrozy, a odwadniające kuestę małe strugi leniwie płynące ku Warcie nie zamarzły. Zresztą w kilku innych miejscach leśne mokradełka/torfowiska (nie typowe bagna/oparzeliska bo to wiadoma sprawa) też nie scalone na kamień i trzeba uważać chodząc. Niby nawet mokrą wiosną tam zazwyczaj wody/błota tylko po kolana, ale raz że przy takiej temp. wracać parę km w przemoczonych butach i spodniach to tak średnio przyjemnie, dwa jak ktoś nie zna terenu może skończyć się nieco gorzej. W części bliżej Mrzygłodu wydobywano po lasach torf, a bliżej G. Włodowskiej glinę (batoński ił dokładniej) i wyrobiska choć bardzo małe bywają głębokie.



Na jednej z śródleśnych łąk po raz pierwszy w tym roku spotykam żurawie. Co prawda słychać je było już od kilkunastu dni, ale zobaczyłem dopiero dziś.



To dość płochliwe ptaki i przy chrzęszczącym pod nogami śniegu/lodzie podejść bliżej rady nie dałem.



Za to pasąca się obok sarna mimo donośnego klangoru uciekających żurawi, z typowym dla gatunku zaciekawieniem sprawdzała kogo licho za kępę tarniny przyniosło. Zadanie miała utrudnione bo w bezruchu stałem pod wiatr za plecami mając plątaninę zarośli.



j.w.



Trzymając niewielki dystans zwierzak zatoczył łuk i spokojnie powędrował na drugą część łąki.



Zamarznięte małe rozlewiska na śródleśnych łąkach, dość dziwne wysoko nad wciętym w iły korytem potoku, aż sprawdziłem czy przypadkiem bobry się nie zadomowiły. Zimą czy jesienią chodzi się tu bardzo przyjemnie, wiosną wysokie gumowce, grube spodnie/bluza, kapelusz i moskitiera wskazana:



Tak wygląda to miejsce początkiem maja - zielsko ma 30 i więcej cm wysokości, człowiek zapada się na kolejne 30zm w rzadkim błocie...
foto z początku maja 2010r.



... a każdy ruch skutkuje poderwaniem się ogromnych rojów owadów tam żyjących.
foto z początku maja 2010r.



Ale i tak bardzo tam lubię chodzić ;)
foto z początku maja 2010r.



W drodze powrotnej jeszcze dzicza rodzinka ryjąca na kueście.



Bardzo szybko locha gniewnie sapnęła i młodziaki karnie czmychnęły w kserotermiczne zarośla tarniny, głodu i dzikiej róży porastające wychodnie wapieni piaszczystych dolnego keloweju.

Powrót do spisu wycieczek »»»