Mapa wycieczki, link do mapki on-line na GPSies, lub mapki on-line na Wikiloc (nie jest to track GPS, jedynie schematyczny zarys)



Wycieczkę rozpoczynam na opłotkach Korzecka od wdrapania się na Grzywy Korzeczkowskie.
Oczywiście na początku, skręcając zbyt wcześnie z asfaltu, mylę drogę jednak dzięki temu trafiam do fantastycznego i bardzo głębokiego wąwozu. Dopiero po jego pokonaniu i krótkim przedzieraniu się przez dość gęsty tam las wchodzę na żółty szlak pieszy.



Widok ze skraju lasu (z żółtego szlaku) północnego zbocza Grzyw Korzeczkowskich na zamek Chęciny, rez. Góra Rzepka (koło niego 2 duże żurawie, budują coś sporego EDIT: będzie to "Europejskie Centrum Edukacji Geologicznej") i wzgórza, którymi będzie biegła trasa mojej wędrówki.



Na szlaku przez Grzywy Korzeczkowskie, jesień w pełni a pod stopami kamienista wapienna ścieżka. Skały wieku jurajskiego, jednak w odróżnieniu od Jury K-Cz, las z bardzo dużym udziałem dębów i klonów.



Na północnym krańcu Grzyw pod wzgórzem Chrostynia leśnicy autostradę szykują.



Między Grzywami a Grząbami głębokim przełomem płynie Hutka, niewielki dopływ Białej Nidy



Za Jedlnicą szlak wprowadza stromą ścieżką na szczyt Grząb Bolmińskich.



Grząby Bolmińskie, zbudowane z wapieni jurajskich, podobnie jak inne okoliczne wzgórza mają charakter wąskiej grani. Informacje o wzgórzach można znaleźć m.in. na bardzo ciekawej stronie MAŁOGOSZCZ i okolice na fotografii



Widok w kierunku Małogoszczy na jeden z bardzo licznych tu zakładów związanych z przemysłem wydobywczym i cementowym.



Kamienista droga z Bolmina do Podpolichna przecinająca Grząby.



Widok na ładnie położony kościół XVIIw. pw. Narodzenia NMP w Bolminie.
W nadziej na ciekawe widoki opuszczam żółty szlak i wchodzę na szczyt grzbietu, przez co przegapiłem ścieżkę prowadzącą w dół. Jednak znajduję inną równie ciekawą i do szlaku docieram na śródleśnych polach.



Pierwszy, iście jurajski, ładny widok na skalisty grzbiet Miedzianki, wcześniejsze psuły domy miejscowości Miedzianka.



Droga ku Miedziance.
O ile wcześniej pod stopami sporo jurajskich skał i piasku to tu podłoże przybiera czerwoną, miedzianą, barwę a i w budynkach widać liczne bryły charakterystycznego czerwonego piaskowca triasowego.



Widok ze szczytowych partii jednego z 3 wierzchołków Miedzianki na północny zachód.



Środkowy wierzchołek Miedzianki w tle olbrzymiego kamieniołomu Ostrówka, Pasma Zelejowskiego i Gór Chęcinskich.
Szczytowa część rezerwatu, podobnie jak naszego jurajskiego rez. G. Zborów, została wykarczowana, dzięki czemu odsłonięto bardzo liczne dawne wyrobiska powstałe podczas poszukiwań m.in. rud miedzi i galeny. Opis wzgórza na podstronie linkowanej już wcześniej witryny MAŁOGOSZCZ i okolice na fotografii.



rez. G. Miedzianka



Otwór Jaskini w Sztolni Zofia na Miedziance.
Po wyjściu rozmawiam ciekawie chwilę ze starszym małżeństwem mieszkającym w Miedziance - ponoć są plany udostępnienia obiektu dla turystów. Edit: parę miesięcy później pojawił się tekst o zamiarze udostępnienia sztolni w Miedziance



Z plecakiem i bez ubrań na zmianę zbyt daleko w głąb nie docieram, trzeba coś zostawić na kolejny wyjazd ;)



Wygodną szutrową drogą biegnącą między dawnymi wyrobiskami (cały obszar od Miedzianki po Chęciny jak olbrzymie kretowisko wygląda) kieruję się do Charężowa.



Charężów i zdaje się wypływ wód odwadniających wyrobisko potężnego kamieniołomu Gałęzice.



Domy Gałęzic położone na wzg. Ostrówka prawie na krawędzi kamieniołomu.



Kamieniołom Ostrówka w Gałęzicach należący do Nordkalk, opis na stronie Geotyda



Kalcyt na jednym z bloków skalnych ograniczających drogę.



Kamieniołom Ostrówka



Kamieniołom Ostrówka



Kamieniołom Ostrówka



Na podejściu do kamieniołomu Stokówka.



Kamieniołom Stokówka, "Szpara Gałęzicka" - opis na podstronie Świętokrzyski Szlak Archeo-Geologiczny (są też opisane inne miejsca z mojej wędrówki).



U wrót Piekła, czyli u podnóża rez. Góra Żakowa.
Oznakowanie ścieżki między szczytem nad Stokówką a dnem dolinki kuleje, dobrze że w dolinie piasek i wystarczyło skręcić tam gdzie większość śladów prowadziła ;)



U wrót Piekła, czyli główne wejście do Jaskini Piekło.



Jaskinia Piekło



Czyżby jeden z mieszkańców pobliskiej jaskini?



Są i skałeczki...
Dalsza wędrówka skalisto-błotnistą ścieżką przez las żywo przypominający wschodnie krańce Pasma Smoleńsko-Niegowonickiego.



Kolejny ciekawy kamieniołom na terenie rez. Góra Zelejowa, opis na stronie Świętokrzyski Szlak Archeo-Geologiczny, a super archiwalne fotki na MAŁOGOSZCZ i okolice na fotografii.



Góra Zelejowa, podobnie jak Miedzianka częściowo wykarczowano fragmenty terenu. Gdyby tak przywrócić dawny wygląd tego wzgórza, pozostawiając niewielkie remizy drzew i krzewów miejsce miało by naprawdę potężny potencjał turystyczny.



Góra Zelejowa.



Zawilec wielkokwiatowy na grani Góry Zelejowej.



Widok na Chęciny.



Skalna grani Góry Zelejowej, dobrze że się tu z rowerem nie wybrałem bo to faktycznie grań. Coś w rodzaju jak nasz Grzebień w DOl. Cisowej tylko w większej skali.



Skalna grani Góry Zelejowej, tabliczka poświęcona pamięci gen. M. Zaruskiego.



Góra Zelejowa.



Rzut okiem wstecz na Pasmo Zelejowskie.



Zabudowania, mur i obronna furta chęcińskiego klasztoru Franciszkanów.



Detal jednej z bram w drodze na Rynek.



Chęciński Rynek, jak wszędzie ostatnio "rewitalizowany" znaczy przerobiony na kamienno-betonową pustynię...



Zachód słońca spod muru chęcińskiej warowni.



Zamek Chęciny, sam armata spoczywa jeszcze na budowanych schodach Ścieżki Mnicha



Droga ku Tokarni.



Ostatnie spojżenie na zamek i do mety czas ruszać.
Ostatni odcinek tzn. poboczem 7-emki z pędzącym sznurkiem samochodów w jedną i drugą stronę przyjemny nie był, jednak nie ma innej możliwości by przekroczyć Czarną Nidę.



Zaryglowana brama Skansenu Wsi Kieleckiej w Tokarni, godz. 18:30 - koniec wędrowania i super spędzonego dnia.
Ostatecznie dobrze że nie pojechałem rowerem bo na Zelejowej i Stokówce chyba bym go w krzaki wrzucił, a i wiatr po południu/wieczorem był naprawdę bardzo silny.

Powrót do spisu wycieczek »»»