Mapa wycieczki, link do mapki on-line na GPSies (nie jest to track GPS, jedynie schematyczny zarys).



We Włodowicach miast mokrym asfaltem jadę polną drogą przez Białą Górę, której nazwa oczywiście od wapiennych skał odsłanianych orką i licznymi łomami się wywodzi. To powrotna trasa moich spacerów z czworonogiem, a mimo iż znam rozkład błotka to pakuję się z rozpędu w jedną ze sporych kałuż.



Na pierwszowojennej nekropoli w Kotowicach prace przy murku dawno zakończone i tylko pryzmy kamieni pozostały.



Na leśnym dukcie do Gorzelni lekkie szykany.



Widok na zamek Mirów i południowe zbocza Grzędy Mirowskiej z małej ambony na kocie 385.
Ambona bardziej na mini wieżę widokową wygląda a posadowiono ją zaraz ponad regularną okrągłą dziurą w ziemi. Wg WIG-ówek w tym miejscu nie było budynku, zresztą na studnię lokalizacja zbyt dziwaczna, wszak to szczyt górki (widok 3d/LIDAR na mapach NID, ambona jest w centrum kadru gdzie krzyżyk). Na nawet mały wapiennik dziura za mała, może pozostałość jakiś pozycji bojowych?



Podjazd Szlakiem Orlich Gniazd na Wielką Górę, gdzie dawniej dostępu broniły dwa potężne buki. Ostatnio, już parę lat będzie, jechałem w przeciwną stronę a teraz podjazd średnio przyjemny - kopny nie zmarznięty piasek, na nim dywanik liści i jeszcze cienka warstwa śniegu.



Buków tworzących naturalną bramę na skalnym garbie do dawna już nie ma, szczęściem na kilku starszych zdjęciach są. Powyższa fotka z zimowego spaceru w lutym 2004r.



Na wypłaszczonej polance opuszczam SOG i swymi starymi ścieżkami ścinam na Szlak Warowni Jurajskich. Przez chwilę zastanawiam się czy nie pojechać dolinką między Wielką G. a Małym Bukowcem (biegł tam wiele, wiele lat temu SWJ), ale ostatnio jak jechałem ścieżka była średnio drożna i odpuszczam.



Zjazd wśród dorodnej buczyny szlakiem Warowni Jurajskich na wschodnich zboczach Wielkiej Góry.



Widok na Ogorzelnik.
W lasach ścieżki mocno rozryte przez dziki, dla odmiany względem podjazdu po piasku, dobrze że ziemia nie zmarznięta, a na duktach sporo śladów turystów/spacerowiczów.



Kamienny przystanek w Ogorzelniku.



Przed Antolką skręcam w polną drogę na wschód.
Wiedzie ona widokowym grzbietem między Antolką a wzgórzem Ostrowy k/Bliżyc, dalej do Dobrogoszczyc - to jedno z moich ulubionych, spokojnych miejsc Jury Północnej. Na wschodnim lessowo-rolniczym skraju Jury z pięknymi widokami i panoramą od Bełchatowa i Doliny Pilicy przez Pasmo Przedborsko-Małogoskie, sporadycznie G. Świętokrzyskimi, po Białą Górę na Wyż. Miechowskiej. Oczywiście też i bliższych jurajskich widoków nie brak.



Widok wstecz na Wielką Górę/Bukowiec i Grzędę Mirowską z Mirowem (Bobolice za lewą krawędzią kadru). Oczywiście by ładnie ten kadr przedstawić trzeba by o świcie, no wczesnym rankiem w każdym razie się tu pojawić.



A ma droga na południowy-wschód wiedzie z widokiem na pasmo Skałek Kroczyckich.
Grzbietem tym jeżdżę rowerem, choć samochodem nie raz nie dwa się zdarzało, regularnie od 20 lat i zawsze z największą przyjemnością. Fotki są gdzieś w archiwalnych relacjach, a w 2008r. poprowadziłem tędy jedną z tras rowerowych opracowanych dla Jurajskiej Organizacji Turystycznej.



Widok na północ w stronę Lelowa i Staromieścia, obok pole zżętej gryki



Bliżyce, od kilkunastu miesięcy kawałek już wyasfaltowany, dawniej był tu drogowskaz do Dobrogoszczyc kierujący w lessową (błotnistą znaczy) wąską na furę polną drogę.



Ale do Dobrogoszczyc nie jadę. Wybieram szybki zjazd do Waleńca z widokiem na Skałki Kroczyckie, Podlesickie i Rzędkowickie.



Zimowe koniki w Dobrogoszczycach-Waleńcu.



Nad zalew kawałek lasem przez kotę 333 zwieńczoną małymi skałkami.



Zalew Dzibice.



Dolinka Wodzącej (nie Dol. Wodąca, bo ona koło Smolenia, a ta od nazwy potoczku) i znowu zamknięta droga między Kostkowicami a Wrzoskami. Wszystko solidnie pogrodzone, przeciągnięty el. pastuch i tabliczka "Droga prywatna" - obszarniki normalnie. Już kiedyś droga była przegrodzona, później szykany uprzątnięto, a teraz znowu. Szkoda, dawniej takich sytuacji na Jury Północnej nie było...
Zastawa wymuszaja zmianę pierwotnego planu (miałem jechać jeszcze do Gołuchowic) i wschodnim brzegiem potoku, wąską ścieżką docieram do rozkopanej Marianki.



W Kroczycach ostro pracują przy kanalizacji stąd trzeba kawałek po kopnym piachu i przecisnąć się koło koparki.



Całkiem spora i ładnie odsłonięta skałka w centrum Kroczyc.



Ruiny "Aten Olkuskich", czyli włodowicki pałac.

Powrót do spisu wycieczek »»»