W Brzezinach gm. Niegowa w miejscu krzyża istniejącego co najmniej od przełomu wieków XX i XIX powstało zupełnie nowe upamiętnienie ofiar egzekucji sześciu mieszkańców podczas II wojny światowej. Zdarzenie miało miejsce 15 kwietnia 1944 r., a sprawcami byli Niemcy z Gendarmerie Posten Żarki - to na pewno oraz być może też inni, nieustaleni. Skrócony przebieg wypadków opisany jest na tablicy tekstowej. Ponadto jest (zupełnie nowa - wcześniej nie było) płyta z nazwiskami i wiekiem ofiar. Mają być jeszcze ławki i jeden obrazek wmontowany w kamienny murek.
Całość sfinansowana z funduszu sołeckiego a tam gdzie go brakło, z wkładu prywatnych osób.
Oficjalne otwarcie ma być (o ile się nic nie zmieni) 26 października.

Dotychczasowym upamiętnieniem był drewniany krzyż (istnieje nadal, jest na zdjęciach na tablicy) oraz ręcznie wyryty napis 1944 na murku, w miejscu obecnego upamiętnienia.

Wszystko to znajduje się w chyba dobrze znanym tu na forum miejscu, skręt z drogi Postaszowice - Gorzków (lub jak kto woli Niegowa - Janów) w kierunku zachodnim.

Dziękuje za przekazane informacje i zaangażowanie.
Ruiny gospodarstwa znam od xx lat, dawniej regularnie jeździłem tam rowerem lecz historii nie znałem...

Na uboczu i nie personalnie w stosunku do osób zaangażowanych w działanie, bo to zawsze winien być "problem i dylematy" - troszkę szkoda krzyża gdyż klimatyczny był bardzo. Może takie miejsce pamięci warto było zrobić niżej tak by nie ingerować w stary, utrwalony w przestrzeni krajobraz? (tu chodzi o kosze, żwirek, kostkę betonową, nie tablicę broń Panie Boże, aczkolwiek ją bym po parwej krzyża umieścił). Choć z drugiej strony - po wyasfaltowaniu dawnego traktu i wstawieniu "sierżantów" to już nie to samo co dawnymi czasy gdzie kapliczka bielała w tle głębokiej doliny i zachodzącego słońca.

Krajobraz to coś co opisać, czy też zdefiniować bardzo trudno, złamać łatwo, a strat odrobić nie sposób...

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Żwirek - podejrzewam, że wybrano wersję nawierzchni niemal bezobsługową na przyszłość. Resztę pewnie rozplanowano by zająć całość podarowanych działek, żeby było wygodne miejsce do zaparkowania samochodu, żeby zapobiegać rozjeżdżaniu miejsca w kółko przeróżnymi pojazdami. Krzyż miał klimat jak najbardziej, choć się już rozpadał. Też się zgadzam, że było klimatycznie, teraz jest oficjalnie, przestronnie prawie jak na placu defiladowym.

Na razie klimat został przy tym drewnianym ustawionym też na prywatnej działce, którzy rzeczywiście jest najbliżej miejsca egzekucji czterech z sześciu osób. I mam nadzieję, że jego opiekunom starczy determinacji by gdy się rozpadnie, wymienić na nowy a nie zlikwidować zupełnie.

Przy okazji małe sprostowanie do kolejności zdjęć w pierwszym poście, zdjęcie 007a powinno być wyżej niż zdjęcie 007 - to tylko moja pomyłka przy wklejaniu zdjęć to na forum, na tablicy wszystko jest po kolei.

Co do zmian krajobrazowych nie chcę się szerzej wypowiadać, ponieważ miejsca nie znałem zarówno przed, jak i po obecnej zmianie. Domyślam się tylko (z tego co napisał Michał), że nowe znaczy tylko nowe, a niekoniecznie lepsze - szczególnie dla krajobrazu.
Ze stylistyką współczesnych miejsc pamięci jest podobnie jak z resztą naszej małej architektury. Dzisiejsze formy nie posiadają niestety"klimatu" tych sprzed epoki "kostki brukowej, betonu i asfaltu". Czasu nie cofniemy, a pragmatyzm pewnych rozwiązań technicznych owocuje niekiedy niekoniecznie miłymi dla oka realizacjami.

Bardzo natomiast podoba mi się tablica informacyjna. Jest rzeczowa i merytoryczna. Można znaleźć na niej wszystko to, co pozwala osobom "z zewnątrz" zrozumieć w jakim miejscu jesteśmy i jaka historia się z nim wiąże. W sposób zwięzły i przystępny przedstawione jest zdarzenie sprzed ponad siedmiu dekad. Jest mapka, nazwiska i zdjęcia z opisami, które z pewnością łatwiej trafiają do wyobraźni, zwłaszcza młodego pokolenia. Są również podane źródła informacji, co jest ważne zarówno dla wiarygodności przekazu, jak i dla osób których nazwiska widnieją w tym kontekście.
Całość komunikatu na tablicy jest spójna, czytelna i co ważne powstała w znacznej mierze oddolnie na podstawie relacji miejscowych.
Plus za tablicę.

Ok, jeśli jesteś z zewnątrz i Ci się podoba treść tablicy,to dziękuję, bo właśnie była robiona dla osób niewiele wiedzących o tym wydarzeniu lub zupełnie nic, by była w miarę zrozumiała. W przyszłości (choć nie wiem jak odległej - liczonej w latach pewnie) będzie też szersza forma opisu tych wydarzeń, taka książkowa.
W sierpniu 2019, po kolejnym remoncie - naprawie murku, to miejsce wyglądało jak poniżej (fragment z krzyżem, nic innego nie było wtedy tam). Jeszcze wcześniej kojarzy mi się widoczna tam dobrze data 1944 na murku.

Czyli zmiana miejsca polegała przede wszystkim na rozbudowie pomnika i poszerzeniu strefy wokół. Przeniesiono też zapewne drogowskaz.
Dzięki za zdjęcie - daje mi to pewne wyobrażenie.
Rzeczywiście jestem spoza Jury i jeszcze raz muszę przyznać, że tablica informacyjna bardzo przypadła mi do gustu. Znakomicie spełnia swoją funkcję i ma właściwe wyważenie między ilością a wartością prezentowanych treści. Gratulacje dla lokalnej społeczności za przygotowany przekaz.

Tu 2 fotki w troszkę szerszym ujęciu miejsca/lokalizacji jeszcze sprzed wyasfaltowania drogi:


bodajże 2013r.


jesień 2017r.

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Stare chińskie przysłowie mówi: "Jeden obraz wart więcej niż tysiąc słów".
Teraz lepiej rozumiem sentyment admina.

Ale zastanówmy się może, kto taki pejzaż dostrzegał i doceniał ? Michał i może paru innych wrażliwców. A z nowego asfaltu i infrastruktury korzystają i korzystać będą tysiące.
Jednym torem biegnie naturalne wyczulenie na piękno, drugim zmiany cywilizacyjne i chęć wygodniejszego życia. I niestety raczej rzadko te tory się spotykają.
To taka rzeczywistość równoległa - dwutorowa.
Czy nam się podoba, nie czy nie - żyjemy w czasach tyranii większości. Mało to budujące, ale nie widzę w bliskiej perspektywie szans na radykalne zmiany na tym polu. Piękno krajobrazu dla większości społeczeństwa to czysta fanaberia, a tyle jeszcze niezrealizowanych oczekiwań materialnych, na które ludzie czekają.
Patrząc na zdjęcia Michała sprzed zaledwie dwóch lat również czuję się krajobrazowo"poszkodowany", ale rozumiem też ludzi tam mieszkających