Moja prywatna recenzja:
Pisząc książkę o Wielkiej Wojnie na Jurze należało na wstępie zdecydować się czy będzie to praca z aspiracjami,które umownie nazwijmy naukowymi czy coś bliższego felietonom
"dla ludu pracującego miast i wsi". Niewątpliwie autorzy przyjęli to pierwsze rozwiązanie stąd książka dla "niedzielnego" miłośnika Jury jest trudna w odbiorze."Niedzielny" to również umowne określenie. Nie chodzi mi o tego,który zostawia śmieci na Biśniku czy o tego,który drze się na Birowie ale o takiego,który chce się dowiedzieć czegoś ciekawego o dziejach okolicy nie wchodząc w trudne czasami do zrozumienia rozważania. Książka składa się z dwóch odrębnych części. Trzeba więc zdać sobie sprawę z tego jaka była hierarchia wartości przyjęta podczas jej tworzenia. Wbrew pozorom trzon książki stanowi część druga dotycząca jurajskich cmentarzy.Część pierwszą opisująca walki na Jurze należy traktować jedynie jako wstęp sygnalizujący w zarysie ten epizod w jurajskich dziejach. Stąd bierze się przyjęta cezura czasowa kończąca pierwszą część na grudniu 1914 roku. W późniejszym okresie żołnierskie pochówki już tylko sporadycznie trafiały się na jurajskich cmentarzach wojennych.Czytelnicy nie powinni spodziewać się więc,że praca jest kompendium wiedzy o jurajskich dziejach
wielkowojennych czy o dziejach ruchu patriotycznego. Nie jest to również praca o Legionach Polskich i chwała autorom za to,że odeszli od robienia z epizodu pod Krzywopłotami zwrotnego punktu wojny na miarę Bitwy nad Marną.Sądzę,że idealnym uzupełnieniem książki byłoby coś, nieokreślonego na dzisiaj w formie,przeznaczonego właśnie dla wspomnianego wyżej
"ludu pracującego".Coś co roboczo można nazwać
"Tego nie znajdziecie w książce".Tu byłoby miejsce na barwniejsze opowieści o Wojciechu Kossaku i jego jurajskim epizodzie w twórczości batalistycznej czy o wspomnianym przez
Młodego sitku zagarniętym przez
CK-armię.Tu warto opowiedzieć o tych poległych na Jurze,o których wiemy więcej niż data śmierci i miejsce pochówku czy o kozakach śpiewających pieśń,w której pojawia się nazwa jurajskiej miejscowości.Kamyk poruszył lawinę i coraz więcej takich ciekawostek będzie wyłaniać się z zapomnienia.Tu byłoby miejsce na rozważania skąd wzięła się informacja o 4000 poległych w Pilicy skoro z sumowania liczb w oficjalnych dokumentach wychodzi wynik sporo niższy.Jednym słowem była by to
"Wojna na Jurze.Wersja light" dla szerokiego spopularyzowania mało znanego tematu z nadzieją na to,że zachęcony nią czytelnik,któremu pierwotnie trudno było przedrzeć się przez strategiczne niuanse powróci do lektury "Wielkiej Wojny na Jurze". A może po prostu wybierze się na weekendowy wyjazd szlakiem
Wielkiej Wojny zamiast owczym pędem zaliczać kolejny spacer w ojcowskich czy ogrodzienieckich tłumach? Głośno myślę: przewodnik "Szlakiem Wielkiej Wojny" dla pieszych,zmotoryzowanych i
zroweryzowanych miłośników Jury?
Na koniec w ramach przybliżania Forumowiczom
wielkowojennych niuansów kolejna zagadka.Na zdjęciu kuźnia polowa pewnej jednostki armii rosyjskiej. Pytanie brzmi jaki sprzęt bojowy w niej naprawiano? Co można naprawić przy użyciu ciężkiego młota i kleszczy? Nie mam tu na myśli bojowych koni pułków kozackich
Prawidłowa odpowiedź na pytanie wymaga odrzucenia stereotypów myślowych narzuconych przez XXI wiek
Zarejestruj
FAQ
Galeria
Szukaj
