Po drodze na polsko-białoruskie pogranicze zwiedziliśmy zarekomendowany przez znajomego Podlasianina Zamek Liw:
Miejscowość o tej samej nazwie leży wśród mazowieckich łąk przeciętych rzeką Liwiec, będącą rekreacyjną atrakcją sposobną bardziej do chodzenia po niej, niż do pływania.
Muzeum przywitało nas dzikim uśmiechem:
Choć powierzchnia wystawiennicza nie jest zbyt imponująca, zbiory robią wrażenie. Większość eksponatów to narzędzia do zabijania z różnych okresów historycznych, ale są również meble, numizmaty, dzieła sztuki, czy stare mapy, na których dostrzec można również niegdysiejszą Jurę:
W zamkowej wieży nasz lokalny wschód spotkał się z Dalekim Wschodem:
Smakowitą pamiątką ze spaceru po łąkach nad Liwcem była Langermannia gigantea wielkości piłki futbolowej, którą spałaszowaliśmy na kolację. Z biologicznego punktu widzenia grzyb ten jest najplenniejszym organizmem występującym na Ziemi, a zawarta w nim kalwacyna ma cenne właściwości lecznicze.

Po przybyciu na miejsce docelowe mogłem naocznie stwierdzić, że Bug istnieje (wcześniej była to tylko kwestia mojej głębokiej wiary).
Kilka mitów prysnęło już pierwszego wieczoru. Rzeka okazała się być ciepłą, płytką, leniwą i bezpieczną.
Stojąc na jej łagodnym łuku miałem wrażenie, że to jezioro nie rzeka, a odczuwalna temperatura była o dobrych kilka stopni wyższa, niż Warty w tym samym okresie:Plaża w Serpelicach na południowym brzegu, nieopodal tyrolki nad rzeką.

W restauracji "Urocza" serwują pyszne pierogi z kurkami z takim oto widokiem z tarasu...
W Serpelicach można się powspinać na ściance, popływać łodzią wikingów, stateczkiem, kajakiem albo delektować wodą mineralną na skarpie:
cdn.

Przez prawie dwa tygodnie mieszkaliśmy w lesie przez który przepływał Bug.
Mimo braku śladowych choćby ilości opadów utrzymywała się wysoka wilgotność względna powietrza spowodowana bliskim sąsiedztwem rzeki i zaleganiem warstw nieprzepuszczalnych płytko pod powierzchnią ziemi (margle górnokredowe i kreda). Oddychało się wspaniale. Okolice PPB mają doskonały mikroklimat i zdrowe powietrze. Lesistość gminy Sarnaki to około 44% a gminy Mielnik ~ 69%. Dookoła Puszcza Mielnicka. Nic zatem dziwnego, że w przeszłości były pomysły budowy tutaj infrastruktury uzdrowiskowej. Najbardziej zaskoczyły mnie jednak wyjątkowo ciepłe noce i kontynentalny klimat z całkowitym brakiem opadów, co w roku 2017 było na tle reszty kraju prawdziwym kuriozum.
Punkt widokowy na Łysej Górze - widać Puszczę Mielnicką i Białoruś:
Drewniane zabudowania dworu w Borsukach. Widoczny jeden z dwóch budynków na wprost bramy wjazdowej:
Gnojno - pierwszy prom linowy na polskim terytorium spoczywał na brzegu w Niemirowie z powodu niskiego stanu wody. Kilkaset metrów od granicy z Białorusią, będącą również granicą UE żadnych oznaczeń, ani pograniczników:
Punkt widokowy strony rzeki:
Podczas spływu mijały nas grupy rekonstrukcyjne dawnego kajakarstwa, tylko kajaki nie pasowały do tej konwencji:
Koń wodny.
Wyspy można opływać dookoła. Nurt prawie niewyczuwalny.Pospolite ptactwo wodne - czapla siwa.Biała flota.Wzniesienia nad Mielnikiem w pobliżu drugiego promu na Bugu: Mielnik - Zabuże.Gmina Sarnaki posiada miejsca ciekawe dla miłośników historii II WŚ, związane z przejęciem przez partyzantów AK niemieckiej rakiety V2, która zakończyła lot w nadbużańskim bagnie.W Starych Mierzwicach pamięta się również o ułanach z 1920 roku.

Przy trasie Sarnaki - Siemiatycze graniczący z Bugiem rezerwat "Kózki" - głównie stepowy:
cdn.

Brzask nad Bugiem.Most kolejowy we Fronołowie.

Wyspy i odnogi na rzece:Baraszkujące w wodzie o świcie bobry wydawały odgłosy podobne do psiego skomlenia. Nie były jednak w stanie zagrozić potędze podlaskiej przyrody.Poranna witaj zmiano...Co kilka dni uzupełnialiśmy menu miejscowymi grzybami - ludzie wokół inni, grzyby też jakieś niespotykane (zasłonak fioletowy).Mikrokosmos.Zuchwały i agresywny mieszkaniec lasu.

Najokazalszy osobnik w okolicy od samego rana bezceremonialnie " obszczekiwał "nas, a gdy zasiadaliśmy do stołu, bądź leżeliśmy w hamakach " bombardował "szyszkami. Nie oszczędzał też samochodu. Podobno wiewiórki nie są terytorialne. Nie w tym przypadku. Wiewiór toczył regularne walki z pobratymcami. Jedna z potyczek skończyła się dramatycznie. Najpierw była gonitwa torem podwójnej spirali (jak w naszym DNA) po pniu olbrzymiej sosny. Kora sypała się wokół w promieniu dwóch metrów od drzewa. W koronie doszło do bezpośredniego starcia. Mniejszy, prawdopodobnie młodszy osobnik salwował się z opresji ucieczką skacząc na sąsiednie drzewo. Nie doleciał. Spadł z kilkunastu metrów na ziemię. Kolega stwierdził, że odgłos upadku słychać było " jakby spadło kilo cukru ". Podbiegliśmy w miejsce katastrofy w zamiarze ewentualnym pomocy, choć bardziej spodziewaliśmy się zobaczyć truchło rudzielca. Ku naszemu zdziwieniu pokonany pozbierał się szybko i uciekł. Nigdy jednak więcej nie pokazał się na działce. Albo obrażenia wewnętrzne okazały się letalne, albo przyjął dominację większego osobnika i strach nie pozwalał mu zbliżyć się do jego terytorium.

Drohiczyn - miasteczko z bogatą, wielokulturową historią i nieproporcjonalną do liczby mieszkańców ilością obiektów sakralnych:
Kursuje tu ostatni z trzech promów linowych na Bugu: Drohiczyn-Bużyska, dobrze widoczny z punktu widokowego na Górze Zamkowej:

Po paru dniach pobytu i posmakowaniu miejscowych atrakcji kolega skonstatował, iż zadziwiające jest, że strony te są tak słabo rozreklamowane. I bardzo dobrze, i niech tak zostanie. Wielkim ich walorem jest właśnie natura, cisza i spokój.


cdn.

Grabarka - święta góra polskiego prawosławia :Gustowne nakrycie głowy prawosławnego duchowieństwa - mitra.

Warto zajrzeć do głównej (jednej z trzech) cerkwi. Przyćmione światło i zapach płonących woskowych świec przydają magii temu pięknemu i kolorowemu, jak na wschodnią modłę przystało wnętrzu.
Największą atrakcją całego zespołu klasztornego nie tylko z kulturowego, ale i estetycznego punktu widzenia, jest moim zdaniem las krzyży i dewocjonaliów, otaczający z trzech stron zasadniczą świątynię :

U stóp wzgórza jak na święte miejsce przystało jest oczywiście cudowne źródełko i cudowny strumień (Trościanka):

Mielnik - jedna z najbogatszych gmin w Polsce.
W historycznej wiosce o tej samej nazwie zobaczyć można nadal sporo drewnianych chat o ścianach łączonych na tzw. " podwójny jaskółczy ogon ".
Oprócz okresowych atrakcji jak np. koncerty nad Bugiem, zobaczyć tu można m.in. liczne zabytki różnych kultur (polskiej, rosyjskiej, żydowskiej), obiekty Lini Mołotowa, odkrywkową kopalnię kredy, winnicę, kilka punktów widokowych, rezerwat kserotermiczny " Góra Uszeście ", muzeum regionalne, prywatne muzeum skamieniałości pochodzących z kopalni kredy i inne.

Centrum :
Malownicze ruiny.Cerkiew w remoncie.Urokliwe ogródki i obejścia.

cdn.

W tej małej miejscowości są przyjaciele owadów.

Punkt widokowy na odkrywkową kopalnię kredy......i sama kopalnia.

Miejscowe wełniste piękności - niektóre egzotyczne :Na ogrodzeniu puszka-skarbonka i kartka z napisem: " Za fotografowanie alpak co łaska do puszki ".Drewniana wieża widokowa w pobliżu " Małego Usześcia ".

Obrazki z Góry Zamkowej w Mielniku, m.in. na " Topolinę ":Rzut oka na południe.

W amfiteatrze " Topolina " nad brzegiem rzeki odbywają się cykliczne koncerty plenerowe (od Chopina do muzyki etnicznej) połączone z kiermaszem rękodzieła, wyszynkiem, jadłem i atrakcjami dla dzieci. Podczas naszego pobytu w Mielniku rozbrzmiewały XXVII " Muzyczne Dialogi nad Bugiem ".
Doliną popłynęła tradycyjna muzyka polska, romska, białoruska, rosyjska, ukraińska, gruzińska i skandynawska. Perfekcyjnie zagrzewał do tańca " Jaq Quintet " prezentujące muzykę romską. Mimo, że zespół składał się z rdzennych (białych) Polaków, radził sobie w tej materii zdecydowanie lepiej od prawdziwych Cyganów, którzy występowali następnego dnia pod nazwą " Romanca ".
Prawdziwą ucztą dla uszu był jednak występ trójmiejskiego " Laboratorium Pieśni ".
Atmosfera i porządek podczas podczas występów były przykładne. Miejscowi, w tym służby mundurowe nie robią problemów z byle czego. Są nastawieni pokojowo i życzliwie. Jedynie serwowane z kija " piwo regionalne "okazało się być chwytem marketingowym poniżej pasa. Zawartość szklanic wylądowała w trawie pod stołem. Smak tego trunku to przygoda dla prawdziwych twardzieli.

W kolejce do stateczku tworzyły się zatory.Rejs.
Słońce zachodziło, a muzyka płynęła dalej.
Niektórzy mieli inne spojrzenie na to wszystko.

Bezsprzecznie największym bogactwem tych stron jest dzika przyroda i ludzie z ich wyjątkową mentalnością. Życzyłbym sobie takich sąsiadów.
Po powrocie do domu okazało się, że Warta to czterokrotnie węższa od Bugu rzeczułka, a lasy w centrum kraju to rachityczne monokultury.
Pozytywne opinie o mieszkających tu ludziach potwierdziły się w stu procentach, i to nawet w przypadku młodego pokolenia.
Z pobytu nad Bugiem przywiozłem miłe wspomnienia, podlaską opalenizną oraz kleszcza.


Koniec.

Appendix:

http://www.youtube.com/watch?v=6mP-q9rAJ14

tyrolka nad Bugiem w Serpelicach.

http://www.youtube.com/watch?v=-4hCW1QK1xg


http://www.youtube.com/watch?v=04fEWQOwUD4


http://www.youtube.com/watch?v=dn1iz_O1ikA

usłyszeć trójmiejskie "Laboratorium Pieśni" w Polsce to prawdziwa gratka.

Poprawiłem osadzenie filmów, powinno działać /Michał

Ładne zdjęcia i co najbardziej mi się podoba - bardzo dobre wyważanie ostrości/szczegółowości do plastyki.

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Kiedyś na forum dałem relacje ze spływu Bugiem wtych okolicach. Zaiste cudownie tam jest. Jak w innym świecie.
Zdjęcia na forum zniknęły, ale jak ktoś chciałby sobie przypomnieć.

http://sa.wicz.pl/archiwum/2013/bug.html

_________________
-------------------------------------------------------------------
http://www.towarzystwojurajskie.pl/
strona domowa:
http://www.sa.wicz.pl

Napracowałeś się Niki i tą obszerna relacją świetną relacją udowadniasz że spora część Polaków nie wie co u nas dobre.Lubię takie relacje-opowiadania obrazami,w tym przypadku niemal doskonałymi.

Dzięki za miłe słowa. Szczerze mówiąc nie spodziewałem się.
Większość fotek powstała na szybko podczas jednodniowego rekonesansu.
Pierwszy raz miałem okazję oglądać te okolice i pływać w Bugu. Mam nadzieję, że nie ostatni.
Po wstępnym rozpoznaniu mam w głowie plan na szczegółowe i głębsze poznanie najciekawszych fragmentów PPB.

W świąteczno-noworocznym zamęcie umknął mi ten temat. Z przyjemnościa obejrzałem na zdjęciach znajome kąty. Cieszę się, że jurajska sekcja podlaskiego fan-clubu rozrasta się. Nic dodać, nic ująć.

_________________
Idiotów na świecie jest mało, ale są tak sprytnie rozstawieni że spotykasz ich na każdym kroku...

Towarzystwo Jurajskie
http://www.jura-pilica.com

Piękne foty i super przekazany klimat Lubię tamtejsze okolice

_________________
http://szlakiibezdroza.blogspot.com/ - wszystko na czasie