Mimo marnej aury, niezbyt sprzyjającej do fotografowania plenerów, postanowiłem dziś kontynuować terenowy przegląd znanych mi z dawnych lat osobliwości dendrologicznych na obszarze lasów złotopotockich pomiędzy leśniczówką Dąbrowa a Źródłami Zygmunta, co dokumentują poniższe zdjęcia:
1) sześć sosen czarnych (Pinus nigra), według opisu taksacyjnego w wieku 115 lat, pierśnica 43 cm, wysokość 23 m, rosnących przy zjeździe z drogi asfaltowej Ludwinów-Trzebniów do osady leśnej Dąbrowa-Łazy w oddziale/wydzieleniu 287n;
2) dwie sosny żółte (Pinus ponderosa) rosnące na zapleczu osady leśnej Dąbrowa-Łazy (w oddziale/wydzieleniu 287a). Do niedawna rosły tam trzy drzewa tego gatunku. Niestety, środkowy egzemplarz ewidentnie zdominowany (zagłuszony) przez swoich sąsiadów, chyba już całkowicie zamarł, a jego pień u podstawy ma znaczny ubytek kory. Wszystkie trzy sosny stanowią pomnik przyrody nr 24/118 – powołany rozporządzeniem nr 23/94 Wojewody Częstochowskiego z dnia 30.12.1994 r. w sprawie uznania za pomnik przyrody (Dz. Urz. Woj. Częstochowskiego nr 2). Co ciekawe, w opisie taksacyjnym dla oddziału/wydzielenia 287a nie uwzględniono zarówno przedmiotowych trzech sosen żółtych, jak i stanowiących nędzne pozostałości dawnego bogactwa – rosnących w pobliżu trzech potężnych wejmutek. W 1994 r. na zapleczu leśniczówki Dąbrowa (oddział/wydzielenie 287a) rosło 39 starych wejmutek. Uprzednio musiało ich tam być jeszcze więcej, gdyż znajdowało się tam wiele grubych pniaków po wyciętych wejmutkach. Natomiast w sąsiednim oddziale/wydzieleniu 288c (w pobliżu drogi asfaltowej Ludwinów-Trzebniów) w 1994 r. rosło kolejnych 10 starych wejmutek (najgrubsza o pierśnicy 27cm);
3) cisy pospolite (Taxus baccata) rosnące w dwóch sąsiadujących ze sobą kępach, w oddziale/wydzieleniu 278b. Opis taksacyjny wskazuje, iż mają one 60 lat. Natomiast w opracowaniu Janusza Hereźniaka pt. „Stosunki geobotaniczno-leśne północnej części wyżyny śląsko-krakowskiej na tle zróżnicowania i przemian środowiska” (1993) wskazano, że „na pow. 1 ara, po przedwojennej szkółce, znajduje się podrost cisa pod okapem (…), który dochodzi do 6 m wysokości”. W tym przypadku „osobliwością” jest niewątpliwie to, iż jest to najprawdopodobniej jedyne takie stanowisko cisa na terenie kompleksów leśnych Jury Północnej;
4) pięć jodeł pospolitych (Abies alba), rosnących w rozproszeniu w oddziale/wydzieleniu 281f, które zgodnie z opisem taksacyjnym mają 135 lat. Są to pojedyncze przestoje rosnące pośród 105-letniej buczyny o wysokości 30 m. Jest to jedyne takie stanowisko starych jodeł w kompleksie leśnym przyległym do rezerwatu Parkowe.
5) sosna Banksa (Pinus banksiana) rosnąca przy poboczu drogi asfaltowej Ludwinów-Trzebniów (po jej południowej stronie). Jest to chyba jedyny egzemplarz jaki ostał się do dzisiejszych czasów w tej okolicy. W 1994 r. na zapleczu leśniczówki Dąbrowa (oddział/wydzielenie 287a), wraz z wejmutkami i sosami żółtymi rosło 9 starych, smukłych sosen Banksa. W oddziale/wydzieleniu 288c, w pobliżu drogi asfaltowej Ludwinów-Trzebniów rosło wraz z wejmutkami kolejnych 13 starych sosen Banksa. Następne rosły w oddziale 289 oraz w przylegających od południa lasach prywatnych.