No i ponownie - okolice Olsztyna są w ścisłej czołówce krajobrazowej Jury z przyległościami. Ostatnie zdjęcie z Biakłem w świetle zachodzącego zimowego słońca super. Reszta też, ale ten jeden widok dla mnie zawsze jest magiczny. Tylko jak długo jeszcze, bo sosenki coraz wyższe...

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Dzięki .Mnie zimą podoba się możliwość zarejestrowania głębi błękitu nieba.Biel od spodu dobrze wpływa na to zjawisko szczególnie gdy wspomożemy się filtrem polaryzacyjnym,ale i tu jest haczyk bo filtry takie w pełni działają pod odpowiednim kątem do słońca niestety,stąd brak możliwości absolutnie dowolnego wyboru kadru.Przykładowo zdjęcie trzecie w tej relacji,to z turnią na Puchaczu osobiście uważam za bardzo tajne,ale dość tego narcyzmu,są ważniejsze rzeczy
Sosenki jeszcze niedawno były soseneczkami,a niesamowity widok z czerwonego szlaku na Sokole już całkiem rosłe choinki pochłonęły.Gdy tego doświadczyłem miałem zamiar założyć taki temat porównawczy kiedyś/teraz,ale po zastanowieniu się zaniechałem,co to da i po co Jurali w.....ać.
Żeby było tam bardzo fajnie trzeba by się cofnąć co najmniej do 2008r.

Towarne w ramach nasycenia oczu jurajskim krajobrazem by został w żywej pamięci gdy mnie tu czas jakiś nie będzie.
Miejsce charakterystyczne dla Towarnych Gór skupiające uwagę zwiedzających na tyle skutecznie że nawet w tym głębszym dziś śniegu jest ścieżka.Taka skalna brama.

Strona południowa lepiej oświetlona.

Patrząc na północ te niewielkie terenowo górki widać w całości,na pierwszym planie widać dokładnie ostańce tworzące ową bramę,zachodni Kogutek i wschodni Bałwanek.Na zachód od Kogutka urwisty ostaniec to Przekładaniec.
Dobrze stąd prezentuje się Towarek i Płyty,ostańce Towarnej Dużej która też darzy jaskiniami Towarną,Dzwonicą czy Cabanową.Z braku czasu Wam ich dzisaj nie pokarzę,sorry.

Zachód to widok na Czewe ale słaba widoczność pozwala na wyraźne widzenie zaledwie walcowni i dymów koksowni,bliższe Górki Srocke i Zielona Góra fajnie umilają krajobraz.Na niebie doskonale widoczna granica chmur i nadciągającego czystego błękitu.

Widok południowy w chmurach jeszcze pogrążony,dlatego tak dziwnie dzisaj światło zbalansowało się,niby widno ale ciemno.

Schodząc w dół południowym szlakiem trzeba uważać na drewniane stopnie pod śniegiem,zabezpieczają pewnie ścieżki przed nadmierną erozją.

Zima tegoroczna taka jakby na raty,ale raty treściwe.Wczorajsze opady wniosły swoje do krajobrazu.

Droga Olsztyn Kusięta po opadach jeszcze do siebie nie doszła.

Zamek na koniec.

Zatrzymałem się z głodu przy jednej z knajpek pod zamkiem.Przygotowuje się do wyjazdu do Niemiec i na nic nie ma czasu,śniadanie w biegu itd.Podobno to szybki strzał ale jak znam życie i pewnie jak zwykle utknę tam na "trochę"
Ponieważ na Jurze mnie zabraknie to gdy czas będzie zalegle Wam jeszcze o Trójmieście poglendze,a może katedra w Kolonii lub inny zamek nad Renem się trafi będąc niedaleko...
Pozdrawiam

Gdzie wiosnę spotkać postanowiłem zdjęcie powyżej dokładnie wyjaśnia.Dlaczego tam właśnie?,bo miejsce to daje największą gwarancję obcowania sam na sam,no i wedką pomachać można.Fotki z canona i motoroli.
Na pierwszy rzut oka krajobraz jak w lutym,korony drzew nadal bezlistne.

Patrząc na korony olch w ten sposób trudno określić porę roku.

Bardziej wiosenny jest nadrzeczny łęg, obecne to raczej pozostały jego skrawek,w sporej części podtopiony przez bobry.

Facet z hodowli przegrał z upartymi bobrami,zamiast kolejny raz burzyć im tamę poszedł na kompromis i wykopał wzdłuż ogrodzenia"fosę",czyli rów odprowadzający nadmiar wody,co skutecznie chroni jego gospodarstwo przed zalaniem.
Nie można było tak od razu.

W rowie widać pierwsze płazy.

Czeremcha nadaje najwięcej soczystej zieleni w nadrzecznym lasku.

W runie dominują zawilce,widać też startujące pokrzywy.


Wiele jest też stanowisk porośnietych śledzienicą i ziarnopłonem.

Na koniec możliwe że ostatnie zdjęcie tego miejsca,końcowy odcinek Piekiełka pełnego głęboczków mytych wartkim nurtem.Powyżej powstanie hydro elektrownia,tam gdzie dawniej był młyn,rzeka popłynie inaczej,starym nieczynnym dziś korytem,a ten atrakcyjny odcinek stanie się kanałem ulgi.Dowiedziałem się o tych planach od właściciela nadrzecznych gruntów.Niesamowite jak ekologia niszczy wartościowe przyrodniczo stanowiska...

Nie udało mnie się spotkać minogów,to już drugi sezon,nie widać też podążających na tarło ryb karpiowatych kleni czy jazi,smutne,ale ta rzeka chyba jednak umiera...
Udało mi się spotkać dużego zaskrońca ale nie sfotografować,widać podobnie jak ja wolał tego dnia samotność i czmychnął w wysokie suche trawy.
To tyle,spokojnych świąt.

Zamek w Olsztynie jest dla mnie dość szczególnym miejscem,wiąże mnie z nim wiele miłych wspomnień,zawsze lubiłem tam przebywać,na kilka sposobów jest mi atrakcyjny więc przyszła pora by sprawdzić czy "nowa"baszta zasługuje na miano atrakcji.
Mając czas nieco ograniczony chciałem udać się prosto do baszty,niestety pani z kasy poprosiła bym poszedł tędy,czyli na około.

Przez ostatnie kilka lat zamek"remontowano",przybyło co nieco ale ogólnie wyszło fajnie,na oko zamek jakby mocniejszy się zrobił.

No i z górki na pazurki,jest stromo ale bezpiecznie.Ażurowe trapy, antypoślizgowe stopnie i poręcze dają poczucie bezpieczeństwa.Surowy ocynk też w miarę dobrze komponuje się z otoczeniem.

Prosta obecnie południowa ściana baszty i równe geometrycznie okna,ale mimo to i tak czuć charakter ruiny.

Wnętrze zaskakuje pozytywnie...
Studnia.


Jaskinia,w podłożu jak i na czele dość przemieniona w stosunku do stanu sprzed kilku lat,pewnie dzięki archeologom.Dla mnie fajnie się prezentuje.


Pierwsze piętro to komnata ekspozycyjna,prezentowane w gablotach jest wszystko co archeo wykopali,tablice na ścianach opowiadają o dziejach,eksponaty opisane jak trzeba.



Rzut oka na"klatkę schodową".

Stając w progu tej komnaty odżyły wspomnienia jak kumpel gdy baszta była prawdziwą ruiną wymamrotał "jak te ludziska żyli w tych zimnych kamcokach?",jeśli tak to chyba komfortowo.


Sprawcy podejścia do muzeum drogą okrężną.Próbne kadry do reklamy browarka Harnaś,kręcą nowy spot reklamowy więc chyba niebawem zamek będzie często widziany w TV.

Przyznam że gdy cała akcja naprawcza zaczynała się miałem wiele obaw,ale myślę że w miarę fajnie się to wszystko prezentuje,to moje subiektywne zdanie i wiem że zdania mogą być różne,ale ja malkontentem na siłę nie będę.
Pozdrawiam.

Szczupacze wagary w tygodniu spowodowały nagromadzenie obowiązków w sobotę, więc sobota wolna ale późnym popołudniem.
Czasu niewiele na rozmyślania jak nie zmarnować końca dnia z piękną pogodą jak na listopad,Olsztyn,bo blisko i na spacer tam multi zacna okolica.

Mocno szeroka panorama z zbocza Ostrej Górki,zamiast kilku fotek żeby zobrazować na szybko jakimi klasykami tam oko się delektuje.
Lipówki z Biakłem od prawej przez Sokole Góry po Górę Cegielnia z pięknymi i charakterystycznymi ostańcami z lewej.
Zachodzące ostro jaskrawe słońce dodało efekt tej okolicy niemożliwy do opisania,zdjęcie też słabo to pokazuje bo fotograf zbyt cienki na takie eventy.
Pod górę idziemy na zamek.Podchodzac pod G.Zamkową spojrzenie na wyżej wspomnianą Ostrą G.
Wrócimy tam bo gdy już słonce na dobre się schowa widoki stamtąd powalające

Tymczasem na zamku słonko grubo zagadało...

Astronomicznie się zrobiło.Ksieżyc majestatu ruinom dodał,sam zbliżając się z każdą minutą do Pasa Wenus.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pas_Wenus

Nocna panorama z oświetlonym zamkiem po krańce Jury w kierunku NW.Na koniec z Ostrej Górki.

Jak widać wiele nie trzeba i nie daleko by cudownie dzień zakończyć.Wieczorem o tej porze roku ludzi niewiele i o stolik w podzamkowych restauracyjkach łatwo, więc "po drodze"temat kolacji ogarnięty.
Super okolica na takie spacerki bez planu specjalnego,nigdy się nie znudzi...
Zachęcam i Pozdraiam

W przerwie między świętami udało się pospacerować a powodów ku temu właśnie wtedy było wiele.Dla zdrowia,te dwa słowa chyba najlepiej definiują i podsumowują motywację takich spacerków,po zasiadówkach przy stołach pełnych smakołykow,tych dla dorosłych też nie brakowało
Okolice Olsztyna tak na szeroko,Sokole Góry itd.dla Medalika są jak park podmiejski.Okolica od"zawsze"odwiedzana i złażona na wszelkie możliwe sposoby ale jak już wspomniałem każda pora roku pokazuje te zacne miejsca inaczej i w innym świetle dosłownie.
Przykładem Sokoła Góra,zazwyczaj pierwsza z przysłowiowego brzegu,rezerwatową dzikość na pierwszym planie idąc szlakiem delektuje się można zawsze,ale tylko zimą wzrok sięga tak daleko.
Z daleka grań góry przypomina bardziej jakąś górę stołową niż nastroszoną wapiennymi ostańcami jurajską górę.


Również Boniek/Bonifacy jak wyżej widać bardziej regularny geometrycznie niż znany z fotek z bliska robionych.

Powyżej klimat objawiającego się wyżu na Jurze,buczynowe grzywy Góry Donica dość mocno szronem okraszone,na żywo z wiecznie zielonymi sosnami i coraz głębszyn błękitem kontrast niepowtarzalny.Fotograf że mnie za cieńki by choć trochę bardziej rzeczywisty power zjawiska pokazać.
Dla wyżu warto zawrócić i na Bońka wspiąć się by z góry na północ Jury zerknąć.
Z galerii widokowej horyzont konczył się na Towanych.Tyle nawet wystarczy by widok dech zapierał.


Góra Cegielnia z ostańcami które nie bez powodu na mapach własne imiona noszą,czy Ostra Górka stąd takie malutkie ale jednak nad okolicą dominują. Mnóstwo brzóz których liści jesień pozbawiła też inności krajobrazu dodaje,latem tak doskonale światła nie odbijają.
Dla wielu to już skraj,Skałki św.Idziego.
Wiele ostańców zazwyczaj skryte w lesie mieszanym.Teraz dość łatwo zauważalne bo i nie jakoś daleko od duktu leśnego.

Wchodząc głebiej w ten las o wiele lepiej delektuje się tamtejszy klimacik.
Schronisko św.Idziego.

Pamiętam te drzewa gdy jeszcze tak wysoko nie sięgały.Fantazja natury jak widać kasuje chyba najśmielsze zapędy najodważniejszych ogrodników.

Gdzie nie staniesz,w którą stronę nie spojrzeć widać taką mini Jurę,




Mini,ale piękna a las mieszany niewątpliwie swoistego charakteru dodaje,najbardziej jednak krainę światłocienia tworzy gdy aurą wyż słoneczny rządzi.
Boczniaki też rosną,do takich drabiny trzeba(5m.nad glebą).

Te niżej spotykane mocno nie spożywcze.

Gdy powiesz Skałki św.Idziego każdy niemal widzi/myśli właśnie tak.

Z każdym rokiem młody las skuteczniej pochłania ostańce bezpośrednio powiązane z kultem świętego.

Kukurydzy brak więc perspektywa inna.W cieniu szron całodobowy.
Zrębickie ptasie remizy,pagórki i skałki na prywatnych włościach,jaskinia(J.w Zrębicach,czy to tam?)


To samo miejsce,jesienią tyle widać.
Kaplica św Idziego.

I sam kościółek modrzewiowy pod wezwaniem samego świetego.

Sokole z Zrębic pokazują chyba najwłaściwsza perspektywę która w sposób oczywisty pokazuje że Pustelnica najwyżej stoi...
Druty zakłucały pożądek na zdjęciu to je usunołem.
Zima ma coś czego żadna pora roku nie oferuje,niskie słonce nawet w zenicie,dzięki czemu ciepłe światło super ogrzewa przynajmniej zdjęcia

Powrót spod koscioła do Olsztyna komunikacją gminą która jest darmowa, częstotliwość kursów bardzo dobra,sprzyja i zachęca do przełajowych spacerów.Po auto zostawione w Olsztynie zawsze zdążysz.
Pozdrawiam i życzę bardzo wielu udanych spacerów i wycieczek w nowym roku po Jurze

Wczorajszy dzień dość ponury ale ciepły bez nieprzyjemnych podmuchów wiatru skłonił mnie by trochę pospacerować.Tak się poukładało że nic lepszego do roboty nie było więc warto taką chwilę poświęcić na jurajską szwędaczke,a że prognozy deszcze wieszczyły to blisko by czasu nie tracić.
Zielona Góra,szybki wybór,bo blisko i łatwo stamtąd plan nieco rozwinąć gdyby jednak pogoda pozwoliła.
Taki widok gwarantował że dzisiaj jestem tu sam,w dni wolne potrafi tu parkingować mnóstwo samochodów.

Gładko pod górę wśród przyjemnego bałaganu jaki oferuje mieszany las jurajski

Się zaczyna,jak na prawdziwą górę jurajską im wyżej tym wapienia więcej.Teraz bez problemu z dala widzialny.

Jaskinia w Zielonej Górze,dość łatwa do odnalezienia(SOG) i zwiedzania,i warto.Wnętrze piękne,już trochę szerzej o niej kiedys zapodałem.
link: http://www.forumjurajskie.pl/viewtopic. ... 3ra#p80651

Kilka kroków wystarczy tą porą roku zrobić by ujrzeć następny klasyk tej góry,Diabelskie Kowadło.Wiosną liście skutecznie usuną go z pola widzenia,łatwy wtedy do pominięcia dla tych co tu pierwszy raz dotrą.

Może buro i ponuro ale właśnie teraz najlepiej można się przyjrzeć niemal bez przeszkód i całość ogarniając.
Masyw główny i mniejszy ale piękny i charakterystyczny ostaniec Płetwa.
Udostępnione i okute dla łojantów.

Patrząc od zachodu przynajmniej dla mnie najbardziej srogo i poteżnie się przedstawia.Chyba niema takiego obiektywu który by w całości bez optycznych zniekształceń stąd pokazał masyw szczytowy z przybocznym ostańcem.
Szeroka panorama a może to już jednak mozaika kilku fotek.Na tak szerokim ujęciu wydaje się pomniejszony,ale za to wszystko prosto stoi

Pod górę,tym razem bardziej ostro.

Ostatnia prosta, drzew mnóstwo, niektóre wiatr już za młodu przetrzebia.

Liści brak daje poczucie że coraz wyżej się wchodzi,ale o krajobrazie tylko pomarzyć można.

Szczyt góry korony pochłonęły.

Prawdę mowiąc nie pamiętam kiedy to się stało.Cztery lata temu podobnie jak wczoraj tylko taka raczej wąska panorama na wschód.

Widoków huci i północnych dzielnic miasta nawet obecne bezlistowie nie umożliwia.Dębowa Góra i Ossona była stąd jak na wyciágnięcie ręki.
Natura potrafi dużo więcej niż najbardziej zaawansowany agrotechnik.
Ale czy tak musi być w takich miejscach...

Masyw i Płetwa od połnocnego wschodu.Uniesiony obiektyw w górę"beczkę robi"z perspektywy.
Gdy te już dość wysokie patyki liściem zagadają tylko las się zobaczy.

Zamykając okrążenie nie sposób inaczej jak koło tego pięknego schroniska.(Schronisko w Zielonej G.)

Drobny deszczyk w deszcz zdecydowanie zaczął się zamieniać to trzeba było zakonczyć spacerek.
Mam nadzieję że Zielonka jeszcze na powrót stanie się świetnym punktem widokowym jakim bez wątpienia była,tu naprawdę nie trzeba wielkich nakładów...
Jestem cierpliwy,nawet moje hobby czy inne pasje tej cechy przede wszystkim wymagają,ale cierpliwość moja kończy się gdy jakiś"ekolog"który nigdy pewnie w lesie nie był... tu się ugryzę w język.
Wszystkim i sobie życzę by móc jeszcze jak kiedyś niedawno w sumie spojrzeć na szeroko na Jurę z jurajskich turni
Pozdrawiam

Monotonia pogodowa wreszcie została przerwana,pogoda pogodnie nastrajała i zachęcała by wieczór na powietrzu zaliczyć.Wieczór dosłownie,bo tyle czasu z dnia całego,a wieczorem zachód słońca rządzi.Właśnie ta część doby oferuje najwięcej fajerwerków dla oka,dla ducha jak najbardziej też.
Wyłamywał się i tym razem zamiaru nie miałem,Olsztyn blisko i okolice zacne.
Do sedna.

Pewnie patrząc na powyższy obrazek większość z Was już wie którą górę odwiedziłem.Widok na Górę Biakło i Lipówki pod zachodzące ale bardzo ostre słońce z G.Cegielnia.
Kilkadziesiąt stopni w prawo i główna gwiazda olsztyńskiej okolicy.

Góra Zamkowa wraz z całą zgrają nazwanych i bezimiennych ostańców piękną ruiną zwieńczona.
Na obrazku rzuca się w oczy,ale znaczne bliżej bardzo zacne ostańce Cegielni,Biblioteka i Dziewica przy której stałem robiąc tę fotkę.
Dość szybko słonko się schowało,show się skończył,czas wracać do rynku w Olsztynie.
Wzdłuż zamku już mocno po ćmoku.

Bardziej bym może zimę lubił gdyby częściej takimi chwilami darzyła.
Szczególnie dla takich chwil warto tam zaglądać.
Pozdrawiam
ps.Fotki to RAWy z delikatną korektą typu jaśniej ciemniej itp,lekki ruch suwaków.Potencjał mają więc może kiedyś siądę by staranniej coś z nimi zrobić

Pierwsza z Biakłem/Lipówkami super klimatyczna, nawet domy zbytnio w kadr nie włażą. Takie widoki tylko w Olsztynie.

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Dzięki za dobre słowo

Idąc tam jakoś te domy właśnie nie dawały mnie spokoju,ale fota pod światło rozproszone i zarazem promienie zawieszone w wilgotnym powietrzu bardzo pomogło by zbyt nie przyciągały uwagi.
Zawsze lubiłem tam przesiadywać zimą i przyglądać się jak majestatycznie światło walczy z zapadającą nocą.Wczoraj akurat promienie słońca świetnie zagadały na gęstej atmosferze.
Oko ludzkie nie jest zdolne aż tyle wychwycić co potem można wyciągnąć z matrycy.
Gasnące słońce za hałdą w Dębowcu,już zbyt słabe by na śniegu zagadać ale horyzont barwnie potrafi zdominować.

Dużo później po zachodzie.Po mojemu najbardziej magiczna chwila doby.Jak już pisałem uwielbiam tam zimą dłużej posiedzieć.

Powrót wymusił lekkie podejście pod górę między G.Zamkową a Ostrą skąd ostatnie spojrzenie na tamtejszy niesamowity krajobraz.Stad domów i nawet ich świateł pomimo już w sumie nocy nie widać.
Widać za to prawdziwy pazur tych jurajskich klasyków.

Niebo na drogę mleczną było zbyt gęste choć pomysł był na pejzaż taki z wieżą.Gęsta atmosfera i czekająca już pyszna kolacja w domu jak i szacun dla przygotowującej ową kolację wziął górę nad dalszym marznięciem.
Pozdrawiam.
I pamiętajcie,Admin ma zawsze racje

Czasu w dzień brakuje ale gdy jestem"na miejscu"staram się każdą możliwą chwilę na Jurze spędzić.Podczęstochowską Jurę mam niemal pod ręką,a że Ona jest bardzo super i o każdej porze doby ma coś co oko przyciąga no to kolejny raz to samo lecz z innej strony

Zamek i miasto Olsztyn już nocą.
Idąc na Towarne Góry myślałem że uda się fotka w porze dużo wcześniejszej,gdy jest jeszcze dość widno a sztuczne oświetlenie już działa.Gdyby do takiego scenariusza dodać jeszcze czerwień niedługo po zachodzie to wtedy sweet focia typu cukierkowego krajobrazu murowana.
Niestety oświetlenie zamkowe staruje trochę poźniej,powoli się rozkręca i gdy już świeci na full to jest już mocno ciemno.Wczorajsza lekka wieczorna mgła i różnice jasności oświetlenia ruiny i meściny wymagały nieco korekcji w tym temacie
Podsumowując,zamiast po zachodzie dopiero godzinę po nim,z 30-tu sekund naświetlania przy 85mm tyle udało się wyciągnąć.
Tak wiem,znowu Olsztyn,ale niebawem opuszczę Jurę na trochę(?) więc staram się nasycić oczy.
Pozdrawiam

Pospacerowałem trochę po Jurze która jakby się nie zdołała przebić do jurajskiego mainsteamu,Wzgórza Srockie.Wczoraj jak to zwykle u mnie bywa nagle czasu wolnego sporo się pojawiło i postanowiłem że dla Jury go poświęcę.Dzien wciąż krótki więc blisko,i tym tokiem rozumowania od Srockich zacząłem,a streszczenie spaceru zacznę stąd.

Leśniczowka Zielona Góra,ale chyba już nie w "służbie".Kilkanaście minut od rezerwatu o tej samej nazwie,tu leśna droga widziana na zdjęciu zamienia się nieopodal w ścieżkę wiodącą przyjemnym lasem mieszanym.
Doprowadza na wzgórze na mapach własną nazwą oznaczone.

Ścieżka zupełnie nie wymagająca,doskonała dla rodziny z małymi dziećmi,w walce z ewentualną nudą pomogą naprawdę fajne edukacyjne tablice przybliżające różne leśne zagadnienia.Dwie z nich jako przykład.

Minąłem podobne pod tytułami "Gospodarka łowiecka","Ochrona lasu","Co to jest hodowla lasu?"czy"Ptaki leśne". Wszystkie łączy dydaktyka pozbawiona zielonej szurii która obecnie wyrządza większej szkody środowisku niż sprzyja jej ochronie...Pewnie jest ich więcej,ale dotąd zobaczyłem tylko tyle, resztę myślę że znajduję się wzdłuż ścieżki na Dębową Górę.
Wczoraj tam nie poszedłem,plan zakładał inny kierunek z pod Psiego Nosa.
Psi Nos,czy to nazwa góry czy grupy wapieni szerzej widzianych na drugiej fotce,do dziś niewiem.Jak wygląda Psi Nos,ten jurajski od wschodu ma taki profil.

Jak już wspomniałem niedaleko stąd na Dębową Górę albo można jak ja iść na wschód by dotrzeć do Górę Trzech Jaskiń.Dotarcie tam również jest spacerem bez jakichkolwiek niedogodności leśną wygodną ścieżką przez las w wiekszości sosnowy.
Podejście na samą górę pod jaskinię komfortowo łatwe.
System Jaskiń Srockich.

Na zdjęciu widać dwa otwory jaskiniowe,trzeci kilka metrów na prawo czyli na południe.Z bardzo bliska wygląda tak.

Góra Trzech Jaskiń to bardziej pagórek zwieńczony wapieniem dość masywnym ale nie tak strzelistym jak spotykane na innych jurajskich górach turnie.

Góra obecną nazwę zawdzięcza gminnemu konkursowi.Informują o tym tablice, też o tym że jest ona najwyższą w gminie Mstów.Gdy patrzy się na wyniosłe góry w rejonie Mstowa trudno w to uwierzyć.
Formacja skał tworząca mstowski Mount Everest ,na oko wyżej nic tam nie sięga.

Ścieżki dość wydeptane więc jakąś frekwencję te rejony mają.Obecna pora roku nie jest najlepszą dla Wzgórz Srockich.Absolutnym topem dla tych górek jest wiosna,i to już ta wczesna.Jeśli kogoś ciekawi dlaczego polecam sprawdzić samemu.
Szkoda że brak tam punku widokowego.Wykarczowano tam co nieco,ale by otworzyć horyzont na SE trzeba by kilka sosen położyć.
Teraz kierunek na Towarne,najłatwiej stąd dotrzeć tam zahaczając o Jeziorko Krasowe.

Okolica między lasem a jeziorkiem dosć podmokła,przypomina miejscami nadrzeczny łęg,w skrócie wiosenny raj dla gadów i płazów.Ptakow też tu dostatek.
Nad samym jeziorkiem nie pamiętam kiedy ostatnio byłem,ale wiem że wtedy tej wiaty i "egzotycznych" zarośli nie było.

Szlak Orlich Gniazd w Kusiętach i widok na Lisicę,raczej domniemany, widać że nic nie widać oprócz ledwie zauważalnych szczytów wapiennych.

Lisica to składowa Gór Towarych,rownież i te skałki zagarnięte przez dość gęste patykowo.

Będąc tam dotarło do mnie że chyba nigdy w relacjach nie zapodałem tego zacnego zabytku.Coraz trudniej spotkać na Jurze wapiennik w podobnym stanie.Tutaj komin robi duże wrażenie.

I tutaj patykowo rządzi,a szkoda.Olsztyn Słońce Jury,chyba takie logo określa gminę,niestety na Towarnych do wielu miejsc nie dociera.Na miejscu gminy taki rodzynek bym eksponował,nic tylko chwalić się a nie w krzorach chować.
Dzień się kończy i wycieczka też.Nadciąga chwila gdy światło system rozwala,nawet zimny wiatr na szczycie przestaje dokuczać a świat na chwilę staję się najpiękniejszy na świecie.

Gdy zachodzi czerwone słoneczko...i obiektyw znowu poleciał na Olsztyn.

Niektóre fotki z komóry więc są jakie są.Z tego powodu też relacja taka streszczona bo w słoneczny dzień aparat w telefonie słabo sobie radzi z ostrym słońcem i mocnym cieniem na jednej klatce.Gdy zapowiadało się na słońce właśnie zacząłem pstrykać telefonem by oszczędzić ledwie zipiącą baterię na wieczór.Chyba było warto.
Pozdrawiam.

A wiesz że tego wapiennika przy Lisicy nigdy nie widziałem!
Wielki szacun dla Ciebie!!!