Miało być inaczej,a wyszła poplątana pętelka po okolicy.Po wysiadce w Janowie z PKSu miał być przełaj do Żarek,ale sam nie byłem i kluczenie z Miłośniczką Potoku,źródeł i wielu innych tam uroczych kątów połączonych z miłymi wspomnieniami spowodowało samoistną zmianę planów.Nie żałuję,pogoda była dobra,pod nogami twardo,ale przyjemnie ciepło i wiatr nie dokuczał,momentami nieśmiało kolorytu dodawało delikatne słońce.
Zastanawiałem się czy pisać cokolwiek,przecież Z.Potok i okolice znają wszyscy,ale kiedyś tak myślałem o Zielonej Górze i z błędu wyprowadził mnie Forumowicz z południa swoim słusznym protestem gdy nie podałem szczegółów pewnych tam przecież klasyków.Więc co tam trochę ponudzę,może znajdzie tam ktoś coś ciekawego dla siebie.
Idąc od Janowa natrafiamy na otwartą szeroko bramę Skąd w poranej lekkiej mgle majaczy pałac Raczyńskich,Według mnie miejsce mogłoby być w lepszej kondycji,ale może tylko się czepiam.

na północ od pałacu,tuż obok dworek Zygmunta Krasinskiego,poety odpowiedzialnego za nadanie wielu baśniowych nazw dla naturalnych tutejszych atrakcji.

Wszystko w niskim lekko prześwitającym słońcu i sporą ilością porannej wilgoci w powietrzu oraz ciszą sprawiało przyjemne wrażenie.Staw Iridion biały skuty lodem jak niemal wszystkie spiętrzenia Wiercicy.


Dworską aleją z zdjęcia powyżej udajemy się na południe,mijając dość oryginalnie wyglądający portal

skręcamy na zachód,cel prozaiczny,zaopatrzenie w cytrusy na dalszą wędrówkę.Po drodze monument Tadeusza Kościuszki,chyba najbardziej lubiany ludowy bohater,wiele jurajskich wsi upamiętnia Go na różne sposoby.

z powrotem na wschód w kierunku Placu Jana Chrzciciela gdzie stoi zabytkowa świątynia pod tym samym wezwaniem.Sam plac to jakby nieregularny rynek,dochodząc tam można spotkać kilka starych zabudowań,zaś na samym placu zabytkowe przedszkole,studnia i kościół wraz z budynkiem o ciekawej arkadowej półcieniowej fasadzie robi bardzo przyjemne wrażenie.

Szkoda że zginęło mi kilka zdjęć stamtąd.Dalej znów na zachód,teraz chyba przekraczamy czwarty raz rzekę by po chwili trafić na najbardziej gwarny fragment okolicy,dziś tylko ptaki tu harcują na szczęście,bulwar pstrąg w całej okazałości.

Weranda której chyba w Luizjanie by się nie powstydzili Sama okolica jest piękna,ale"turystycznie"przesadnie skoncentrowana.Ściana nieczynnego kamieniołomu od końca lat sześćdziesiątych w połączeniu z Stawem Amerykan i pobliskimi wzgórzami robi wrażenie,szczególnie teraz gdy letni zamęt jest nieobecny.


Idąc szlakiem powyżej stawu dochodzimy do Jaskini Niedzwiedziej,nazwanej tak od znalezionych tam kości niedzwiedzia,kości nosorożca włochatego i innych saków też tam odkopano.Jaskinia to duża obszerna prześwietlona jama.

Dalej trzymając się szlaku trafiamy do Źródła Spełnionych Marzeń które tworzy krótki ciek zasilający Wiercicę.Harcerze nazwali je bardziej przyziemnie,jako że czerpali tu wodę do mianowali je Źródłem Obozowym.

Nieopodal na zachód zabytkowy Młyn Kołaczew

Do napędu młyńskiego koła spiętrzono rzekę tworząc tym samym staw nazywany przez poetę S.Szmaragdowym.Pewnie chodziło o zafarb wody,latem dziś jest on zdecydowanie zielony.
Podążamy dalej jego wysokim wschodnim brzegiem.

Bliskość źródeł jak i obecność ich w dnie nie pozwala na zamarzanie wody tworząc tym samym zimowy dom dla okolicznych krzyżówek które licznie i stale okupują dość malownicze zakole z "mopowiskiem".

c.d.n

Szlakiem łatwo trafić do pozostałości grodziska,nazywane jest Osiedle Wały.Jest to gród obronny z okresu plemiennego choć był zamieszkiwany również w czasach wczesno piastowskich.To takie miejsce które daje wiele do wyobraźni jak i wymaga od niej by powstały w głowie obrazy jak tu keiedyś mogło być.Po wschodniej stronie łatwo dopatrzyć się wałów.

stając na nich i rozglądając się doskonale rysuje się podkowa

Zachodnia strona na stromej skale usytuowana była,niestety fotka się nie udała.
Staw Zygmunt,pierwszy powyżej pstrągarni Raczyńskich ma pecha,najbliższe sąsiedztwo drogi powiatowej,jak i tłumy ludzi w pogodne weekendy czynią to miejsce nie przychylnym dla lubiących nie zakłóconą nadto naturę.Szkoda,bo wiosną i wczesnym latem jast tu pięknie i kontrastowo za sprawą ciemnego dna nieco skrytego krystaliczną wodą i żywej zieleni.Teraz jest tu posępnie.

W drodze na Źródło Elżbiety obrót głowy wstecz

Źródło Elżbiety,ciek tworzy jakby mini przełom,gdy tu jestem często sobie wyobrażam jaki byłby czad gdybyśmy mieli coś takiego w skali 10:1

Mieszkańcy Wiercicy,kiełże zdrojowe i wypławki(wypławki na drugim zdjęciu).Szkoda że zdjęcia mocno mierne,ale falowanie wody i dość duża żywotność tych malenkich zwierzątek to spore wyzwanie,kiedyś się poprawię.


Teraz czas na Źródła Zygmunta.

Pomimo dość mokrego minionego roku kondycja taka sobie.


Idąc do Diabelskich Mostków mijamy taki obelisk

Mówi sam za siebie.Leśni z AK tu nie próżnowali,jedną z spektakularnych akcji przeprowadzili na drodze tuż obok Diabelskich.
I sam ostaniec,po mostkach i diabłach ni śladu,za to wewnątrz ciekawa forma i faktura skał.


C.D.N

Klucząc po ścieżkach i szlakach docieramy do Ostrężnika gdzie również wywierzysko jest,a jakże,tyle że obecnie suche czyli okresowe,stąd chyba nazwa pochodzi,Źródło Zdarzeń.Doskonale pamiętam gdy woda tam była,a zapewniam że pod Grunwaldem nie walczyłem

Teraz pod górę w kolejne miejsce gdzie wyobraźnia ma pole do popisu.Na szczycie góry dość tajemnicze ruiny,jedni twierdzą że był tu zamek biskupi,inni o zbójnickiej siedzibie piszą...Miejsce tajemnicze ale pozostałości po murach nader wyraziste.


Schodząc na dół nie sposób natknąć się na jaskinie która adekwatnie do wyglądu Płucami jest nazywana

a w jej wnętrzu cudowna i wyjątkowa szata naciekowa,wyjątkowa bo to zimowa szata naciekowa.



Były lodowe stalaktyty,polewy to i czas na stalagmity.Na stalagnaty chyba ca ciepło

Schodzimy w dół,u podnóża góry kontrastowo się zrobiło,nowoczesna drewniana willa na sterydach(restauracja) i stare drewniane na pierwszym planie.

Słonko coraz niżej,na fotogeniczny zachód szans brak więc lasami

i pagórkami

powrót do Złotego,gdzie jak w ubiegłym wieku jako młode podlotki z PKSu często korzystało się.
I chyba bym przysiągł że do końca życia będę z publicznego korzystał byle Tamta Jura wróciła i siły
Pozdrawiam

Na ostatniej focie podejście do Wiernej?
Pogoda akuratna do spaceru, pusto cicho i przyjemnie. Zdecydowanie warto powtórzyć w pierwszej połowie kwietnia jak rozkwitnie runo w lasach.

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Oko jurajskiego Experta niezawodne,tak J.Wierna tuż,tuż. Może i ścieżka na swój sposób charakterystyczna ale i tak podziwiam Twoje"jurajskie krajoznawstwo"

Tak jak wspomniałem te atuty godzina po godzinie,minuta po minucie spowolniły nasz marsz i zaczęliśmy delektować się tym co zastaliśmy na miejscu.Jednak chyba bez obaw częściej będę się zapuszczał w oklepane rejony bo już kilka razy przekonałem się że o kameralny charakter na Jurze wcale nie tak trudno,trzeba tylko odpowiednio wybrać czas.
Bez wątpienia największym atutem tego terenu jest żywa zieleń kontrastująca tutaj z dużą ilością krystalicznej wody,taka trochę wyjątkowość jurajska.Jednym słowem zieloną wiosną warto tam być,zresztą takie na zawsze zapamiętałem Parkowe,już od dziecka.

Bardzo potrzebna i równie udana relacja.
Z dużym prawdopodobieństwem mogę zaryzykować stwierdzenie, że jest w naszym kraju przynajmniej kilka osób nieznających Złotego Potoku i co najmniej kilkunastu, którym Zielona Góra kojarzy się wyłącznie z winobraniem
Może jestem dziwny, ale uważam, że piękno można kontemplować w nieskończoność, nawet jeśli przedmiot zachwytu pozostaje na pozór ten sam.

Na mnie sporo osób z rodziny często dziwnie patrzy,ale ja sobie nic z tego nie robię.Teraz gdy robotę mam delikatnie mówiąc nie unormowaną czasowo poświęcę więcej czasu na powrót w miejsca przeludnione które są bezludne gdy ludzkość haruje ,tym bardziej że jak widać mogę zawsze liczyć na Kogoś z kim zawsze mi po drodze...
Dziwi mnie,wręcz zaskakuje że można tak fajnie spędzić tam czas szwędając się po okolicy.
I tak co nieco zostało jeszcze do zaliczenia,a nam ten spacerek wypełnił czas od dechy do dechy,ślad z OsnAnda pokazał 17,7 km.
Posłucham Michała i zaliczę powtórnie te miejsca plus jeszcze może coś na dodatek wiosenną porą podczas zakwitu runa leśnego itd.,towarzystwo Forumowiczów jakby co mile widziane

Jakby ktoś się jeszcze wybierał, to za mostkiem na stawie Amerykan, głównie od strony drogi, grasują bobry - warto zobaczyć świeżo pościnane drzewa.

Bobrów teraz wszędzie są spore ilości - u nas tego aż tak bardzo się nie odczuwa bo mało potoczków, ale na Miechowskiej/Ponidziu/Wieluńskiej jest ich ogrom.
Z najdziwniejszych miejsc gdzie widziałem ślady ich działalności to północny skraj Włodowic +/- na wysokości nowo wybudowanego sporego obiektu (sala bankietowa/pensjonat?) przy drodze do G. Włodowiskiej. Tam nie ma stałego, nie mówiąc już o większym cieku, ani bajorka ot podmokły teren i trochę olch...

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Jestem mocno pro ekologiczny ale jeśli o bobry chodzi to akcja zasiedlenia tymi zwierzętami przerosła chyba najśmielsze oczekiwania,bobry chyba dzisiaj są wszędzie,nawet tam gdzie nie mają szans na zbudowanie żeremi,więc tną drzewa bez sensu gdzie popadnie
Koles jesteś z Potoku ,kiedy Amerykana podzielono tym mostkiem na dwa stawy i dlaczego to zrobiono.

Nie pamiętam osobiście, bo za krótko mieszkam, ale zdaje się że groblę, a potem mostek, zrobili jak spuszczali wodę do czyszczenia stawu przy rewitalizacji w 2011.

Dzięki Chyba masz racje.Pamiętam że wtedy była lekka aferka z odłowami,ale dzisiaj już nie pamiętam dokładnie o co poszło
.Trochę to dziwne bo tamta część stawu była dość płytka więc latem chyba przykro to wygląda.Mam na myśli że woda tam jest dość żyzna dzięki bliskości hodowli pstrąga i przez to pewnie w upały zakwita na zielono.
Interesuje mnie jak to jest z tymi rezerwatami,dokładnie chodzi mi o grzybiarzy.Jesienią nie raz tam widziałem gości z koszykami.O ile mi wiadomo to po takich rezerwatach jak Parkowe wolno poruszać się tylko ścieżkami,zbieranie runa czy grzybów jest chyba zabronione Zbieram grzyby w rejonie Sokolich nie w rezerwacie,ale idąc z miejsca na miejsce przechodzę przez rezerwat,kiedyś zwróciłem uwagę jednemu panu że tu zbierać nie wolno,facet odburknął że mi się pokręciło,że to nie park narodowy.Odpusciłem sobie ale chyba miałem rację

Woda jest tam dość płytka i mocno zarosło trzciną, ale nie widziałem, żeby zakwitała, może jest za zimna.
Z grzybami masz rację, w rezerwatach przyrody zasady są takie same, jak w parkach narodowych (http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/downl ... 0880Lj.pdf art. 15).
Nie wolno zbierać runa ani grzybów, niestety nikt się tym nie przejmuje i nigdy nie widziałem, żeby to ktoś w Złotym Potoku egzekwował.