Długo,a nawet dawno nie zamieściłem na forum żadnej relacji,powód jest przykry,obowiązki odbierają mi czas na włóczęgę po tym pięknym rejonie.Miejsce i trasę wytypowała mi wygoda(łatwość dostępu ) oraz zazdrość że może mnie nie być na forumowej wycieczce gdzie jeden z typów wyznaczał tę okolice
Spacerek zacząłem o Zielonej Góry która jak zwykle mnie nie zawiodła,na powitanie zaoferowała mi niesomowitą ilość zieleni w poszyciu jak i w koronach drzew,o kwiatach i brzęczących owadach nie wspominając.Zielonka nigdy nie jest tak zielona jak w maju Posuwając się na przód w mojej wędrówce non stop napotykałem całe areały konwalii jeszcze nie kwitnącej i świeżo wyklutych buków,w górnych partiach tego cudownego rezerewatu królują ostańce,bardzo charakterystyczne,takie ikony jurajskie;
Diabelskie Kowadło

czy ta formacja skał,każdy jurajski włóczęga dzięki nim choćby porwało go ufo wie gdzie wraca do świadomości

Schroniska tu też są przyjazne dla turysty bez namiotu

A tej pani nikomu przedstawiać chyba nie trzeba

spod wrót jaskini poszedłem na swzczyt wzgórza,tam zawsze widok jest nieziemski,ale ta pora roku daje szczególne atuty

Tu mogłem popatrzeć na fragment mojej dalszej wędrówki,Górki Srockie.
Przez te wzgórza wędrowałem utartymi ścieżkami,raczej drogami.

schodząc w dół w kierunku Jeziorka Krasowewgo natknąłem się na spore trudności,gdyby nie wysokie goeretexowe buty musiałbym chyba skorygować plan wycieczki

zanim dotarłem do znanego wszystkim jeziorka mogłem zobaczyć więcej takich krasowych tworów przykrytych wodą


i samo krase,w dobrej kondycji po zeszłorocznej suszy,ciekawe jak długo

Z mokrej dolinki już blisko na Towarnie,i tu włącza się nostalgia,gdzie czasy gdzie było je widać zewsząd
Lisia za drzewami

nawet dochodząc do właściwych po szlaku skutecznie maskuje je sosnowy lasek

Na dzien dobry swe oblicze pokazuje jaskinia

A krjobraz z tych zacnych Górek pozostawiam bez komentarza,zobaczcie sami

Dalej w kierunku Olsztyna,szlak ciągnie się przez taką bramę,dlaczego to charakterystyczne miejsce niema swej nazwy

Wędrówkę zakończyłem u stóp wielkiej wyrwy w górze,kamieniołom Kielniki widziany z góry,na dół nie zszedłem,odstraszyła mnie młodzież bawiąca sIę przy ognisku i głośno za głośnej muzyce

Na koniec, jak bym mógł nie wspomnieć o Sokolich,które zapraszały od południa ale dnia już brakowało

I tak się skończył ten cudowny dzień,dla jednych święto Flagi,dla mnie dzień powrotu do tego co kocham,na koniec powrót z olsztynskiego rynku,który nocą jest całkiem OK

Niestety okolice Olsztyna zarastają jak cała Jura. Są wycinki lecz dotyczą sąsiedztwa skał, a dawne pola to albo działki budowlane, albo sosnowe i brzozowe zagajniki. Co i tak nie zmienia faktu już ten teren mimo bezpośredniego sąsiedztwa dużego miasta jest bardzo urokliwy i lubię tam jeździć.

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Niestety olsztyńskie pola to piach. Dobrze że chociaż sosny chcą na nich rosnąć.
Miedzy Olsztynem - Borowe a Kusiętami jest w lesie jedno pole uprawiane przez wiekowego już rolnika (przy czarnym szlaku rowerowym). Pole to orze przy pomocy konia.
Spotykałem pod Towarnymi staruszka z siekierą. Okazało się że przy pomocy tej siekiery przerzedził dość spory kawałek lasu (sosny za gęsto rosły), poobcinał dolne gałęzie drzewą a wiotkie drzewka poobwiązywał w ten sposób aby stabilnie trzymały się w pionie. Miał na pewno ponad 70 lat a robotę którą wykonał w swoim lesie sam wykonywałbym przez tydzień.

_________________
Pozdrawiam
Arek Klecz :: JuraTrek.eu

Wczesna wiosna na Wzgórzach Srockich
Spacerek dotyczy terenu który przemierzałem dziesięć miesięcy temu więc postanowiłem nie zakładać nowego wątku ale nieco go uzupełnić o miejsca które wtedy ominąłem.
Przyznam że celem było"polowanie"na wielkie ssaki których tam bez liku,ale niestety podejść je w surowym wczesno wiosennym mocno prześwietlonym lesie to sztuka awykonalna.Czmychały w pośpiechu zanim obiektyw poprawnie łapał ostrość.Aż dziw bierze że taka niewielka enklawa jest w stanie gościć tyle różnorakiej gatunkowo zwierzyny,niestety aby z sukcesem je sfocić trzeba najmniej 400mm z naprawdę szybkim fokusem,albo poczekać na liście i inaczej podejść do tematu.
Na wzgórza dochodziłem z Kusiąt mijając dość urozmaiconą okolice porośniętą mieszanymi lasami,zdarzały się też spore polany zamienione na pola uprawne fajnie ze sobą kontrastujące.

Niemal każde poletko bądź polanka obstawiana jest ambonami łowieckimi,ciągle powstają nowe co świadczy o łowieckiej atrakcyjności tej okolicy.

Po krótkim spacerku sobie znanymi ścieżkami docieram do wapiennych wychodni nazywanych Psim Nosem.To chyba jedyne ostańce z nazwy pojawiające się na mapach jeśli chodzi o te wzgórza.


Coraz częściej można spotkać przylaszczki, niestety jeszcze bardzo pojedynczo. (poprawiłem /Michał)

Następnym punktem były jaskinie na najwyższym wzniesieniu tego niewielkiego pasma.Jeszcze do niedawno góra ta nie miała oficjalnej nazwy,za to wiele nazw potocznych co czasem stwarzało dziwne sytuacje.Do miejsca docieram dość późno,pogoda się mocno zmieniła gdy uganiałem się za zwierzakami,zrobiło się nieprzyjemnie zimno.Dochodząc do miejsca prowadziły mnie takie"strzałki"(zdjęcie),z tablicy informacyjnej dowiedziałem się że to efekt konkursu jaki ogłosiła gmina Mstów na nazwę tego wzgórza,i tu mam pytanie,czy gmina jest upoważniona do nadawania nazw geograficznych.Sama nazwa niczego sobie,nawet podkreśla wyjątkowość tej góry.

Jaskinie jak nazwa wskazuje są trzy choć wylotów jest nieco więcej,ale te duże bardziej okazałe są trzy.
Bliziutko siebie położone Schronisko II w Srocku,na lewo J.Sosnowiecka.
Aby zmieścić dwa w jednym połączyłem kilka fotek,zabieg nieco spłaszczył perspektywę...

Kilkanaście sporych kroków na SW wiedzie do kolejnego sporego otworu Jaskini Kowalskiego.

Wszystkie te otwory są połączone ze sobą tworząc System Jaskiń Srockich,z takim nazewnictwem często się można spotkać w niejednym opisie.Jaskinie nie są trudne do zwiedzania,tablice i opisy twierdzą że są bezpieczne,jest tylko jedno ale,jaskinie upodobały sobie dzikie zwierzęta,kuny,lisy i borsuki Jeśli o tych borsukach to prawda to włażenie tam jakoś kłóci się z bezpieczeństwem.
Jeszcze kilka obrazków z tego najwyższego w gminie wzniesienia.



Na koniec północno wschodni stok góry,gdyby nie sosny byłby to jeden z najlepszych punktów widokowych w okolicy.Może kiedyś gmina coś z tym zrobi,bo o sam szczyt jak widać został wygolony i jest teraz odsłonięty.

Stąd schodzę na dół,mijając liczne naturalne oczka wodne,brodząc w dość głębokich kałużach docieram do Jeziorka Krasowego które o tej porze roku jest godne miana jeziora.Od jeziorka do stacji czy przystanku jest już blisko,tak kończę kolejny wiosenny dzień na Jurze.
Pozdrawiam

Dzięki za ciekawą relację z miejsc mniej popularnych wśród przeciętnych turystów.
Dla juroholików są to zapewne oazy spokoju, bez tłumów nawet w sezonie.
Pozytywnym jest fakt, że na wzgórzach ostała się ładna buczyna, a w obniżeniach terenu trochę brzózek. Sądząc po nazwach sąsiednich górek jest też trochę dębiny. Tylko ta cholerna sosna i sukcesja wtórna .
Myślę, że należałby zorganizować forumową burzę mózgów dotyczącą tego problemu.
Nie ma takiej bramy na świecie, której nie otworzyłby osioł wyładowany złotem. Będzie interes - nie będzie problemu.
Odnośnie wzgórza 329.4 mam pytanie : skąd masz tyle informacji o tamtejszych jaskiniach ?
Na mapach, nawet tych dokładnych nie są nawet zaznaczone.

Widzisz,dawniej rzeczywiście trudno było o szybką informacje,ale były koła PTTK a w nich ludzie chętnie dzielący się wiedzą,można było się umówić na pogawędkę z kimś kumatym w temacie co niejednokrotnie zaowocowało wspólną wycieczką w dany rejon.Takie PTTK było dla nas młodych smarkaczy "legalnym paszportem" na Jurę i nie tylko,rodzice byli spokojni że jesteśmy bezpieczni i nic nam nie grozi bo mamy opiekę itd.,myślę że gdybym wpadł po szkole będąc w czwartej podstawówki i zagadał mamo jadę na Sokoły czy Zielonkę skończyłoby się co najwyżej na kapslach koło piaskownicy
Potem z paczką włóczyliśmy się na własnąrękę"odkrywając" to i owo.Te trzydzieści lat temu żyło jeszcze dużo ludzi pamiętających wojnę i wyzwolenie.Niektórych można było słuchać godzinami,a taka audiencja kosztowała nas jedno czy dwa piwa W tych opowieściach temat dziur jurajskich również nie raz wypływał.
Dziś otwierasz neta i problem znika,jeśli chodzi o jaskinie ta strona jest super : http://m.bazagis.pgi.gov.pl/cbdg/#/main ... 2343bq0c2m
Powiększasz mapę,odnajdujesz to co cię interesuje,najeżdżasz kursorem i klikasz lewym klawiszem,wyskakuje okienko z wstępnym opisem i z konkretnymi odnośnikami do bardziej szczegółowego info.
Miłej zabawy

Bardzo dziękuję. Ucieszyłem się jak dziecko .
Strona rewelacyjna. Takiej mi brakowało. Pyszna zabawa.
PTTK-i przerabiałem, samodzielne odkrywanie też.
By móc się choć trochę zrewanżować polecam stronę http://htwins.net/scale2/
Wiedza ogólna, ale zabawa też przednia .

Na zdjęciu to nie sasanka a przylaszczka.

_________________
http://www.rodaki.pl

Jasne że tak,poprawiałem kolejność zdjęć ale na tekst nie zwracałem uwagi,a gdy wieczorem zauważyłem niestety nie dało się już edytować.
Dzięki za czujność,może Admini w swej uprzejmości poprawią moje niezamierzone niechlujstwo za co będę bardzo wdzięczny.

Jakie niechlujstwo. Widocznie marzyłeś o sasankach.
Sasanki są najpiękniejsze - takie włochate i " nieziemskie " .

Przylaszczki też potrafią być nieźle włochate.
Jeszcze niezupełnie rozwinięte, na Górze Stołowej w Jaroszowcu Olkuskim

Pierwszy raz widzę coś takiego. To jakieś mutanty, albo krzyżówka z sasanką .

Przyjemnie popatrzeć, dawno nie byłem na Jurze, trzeba to nadrobić

I nie zapomnij zabrać pełnej klatki,bo trochę brak ostatnio Radkowych obrazków