Mam. Maria Chmielewska. "Łużyckie i scytyjskie zabytki znalezione w schronisku skalnym w miejscowości Rzędkowice, pow.Zawiercie". Wiadomości Archeologiczne, tom XXIII, 1956 r.
W załączeniu ostatni fragment artykułu i końcowe wnioski.

A czy ktokolwiek z nas sugerował że wierzy?

Który opis masz na myśli?

Pomyślałem, że znany nam od dawna opis dotyczy jakiegoś grodziska między Rzędkowicami, a Włodowicami.
Ze znanych mi wcześniej fragmentów tekstu nie wynikało, że znaleziono jakieś artefakty kultury łużyckiej. A jednak tak.

_________________
Maciej Rodziewicz

Autorka artykułu mówi o trzech okresach zamieszkania:

https://rcin.org.pl/Content/39421/WA308 ... ISKA_I.pdf

W powyższym artykule też trochę na poruszany przez nas temat - strony 260 i dalej 270

Autorka artykułu i Maćko poruszyli temat dostępu do wody. Obiecałem, że na Okiennik wejdziemy razem, więc wysiadłem dziś o 6.30 z busa w Rzędkowicach i rozpocząłem poszukiwania źródeł. Starą metodą: od domu do domu..
Wszędzie jednak było sucho. Po godzinie straciłem nadzieję, usiadłem sobie na przystanku i tępo patrzyłem sobie na Polne Turniczki.
Ponieważ miałem jeszcze furę czasu, postanowiłem je obejrzeć z bliska, wcześniej uzyskując na to zgodę właściciela terenu. Pod numerem 32 na werandzie trafiłem na Pana Jęderkę. Lat ok 80. Nie miał przeciwskazań ale przede wszystkim zaszczycił mnie opowieściami swoich dziadków i rodziców na temat okolicznych wód. Omal nie zakrzyknąłem "eureka"!
On sam pamiętał strumyk płynący od strony Włodowic, a kierujący się ku Morsku. Powiedział, że szału nigdy nie było, ale nie był to ciek okresowy.
Za to jego przodkowie mówili mu o źródle pod Pękniętą Skałą. Polazłem tam. Tnąc przestrzen pod kątem zbliżałem się do Okiennika. Po drodze spotkałem żniwiarzy, którzy również słyszeli o źródle. Tak wszedłem do olbrzymiego wąwozu i idąc nim w dół dotarłem do czarnego szlaku.
Mam wrażenie, że wody kiedyś było tam pod dostatkiem.

_________________
Maciej Rodziewicz

A odbiegając od tematu - jaki charakter ma rów biegnący od Okiennika po Skałę Solidarność? Melioracyjny, graniczny, przeciwczołgowy? Czy jest to okop?

_________________
Maciej Rodziewicz

Okiennik w lewym górnym rogu

Czyżby było tu (= w dolnej części obrazka) widać korytka wyżłobione przez płynące tam niegdyś strumyczki? To o tym cieku pisałeś, Rybaku?

Nie. "Mój" wąwóz widać po lewej stronie ekranu - taki mocno rozkrzaczony, ale zafascynowało mnie miejsce ciut poniżej samego środka. Tylko jak tam dotrzeć?

_________________
Maciej Rodziewicz

Najlepiej z pierwszymi jesiennymi przymrozkami

Doskonale wiesz Kasiu, że do najbliższej niedzieli nie wytrzymam. Muszę znaleźć jakąś drogę do tego "krążka"

_________________
Maciej Rodziewicz

Szansa że formy erozyjne na stromych zboczach są tworem źródeł aktywnych w czasach historycznych jest mniej niż znikoma. W niższych partiach jak najbardziej mogły być stałe źródła, jednak większość dużych form ma genezę starszą niż epoka brązu.

Jeżeli interesują Cię wzgórza na północ od czarnego szlaku Rzędki - Morsko to łażenie o tej porze roku jest kiepskim pomysłem. Zdecydowanie bezśnieżna zima.

Na załączonej grafice idealnie widać rów przeciwczołgowy, terasy rolnicze dawnych pól a przy większym przybliżeniu pozycje ziemne z WW też ładnie będzie widać.

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Hm. Jak już Oboje uparliście się z tym swoim zdrowym rozsądkiem to chyba faktycznie sobie daruję, choć z bólem.
Nie zaciekawiłby mnie ten obszar, gdybym się tam wczoraj nie zgubił.

Nie jestem hydrogeologiem. Nie znam się. Wypytuję tylko ludzi. I czasem przychodzi mi wysłuchiwać legend.
Historię o źródełku znały trzy osoby. Przy czym tylko jedna potrafiła powiedzieć kiedy biło - w czasie WW.
Natomiast kilku innych mieszkańców Rzędkowic wspomniało o tzw "nigdy nie wysychających kałużkach" (np Pani Zielińska - ostatni dom na dole), które znajdowały się wśród pól pod skałami (pojono tam bydło), albo w lesie (wodopój dla dzików).
Jedna z nich ostała się w wyżej wspomnianym wąwozie i ma powierzchnię kilku metrów kwadratowych. Druga, większa, (kilkanaście metrów) jest gdzieś pod Morskiem.

_________________
Maciej Rodziewicz

Nie jest tak źle Spojrzałem na "powiatówkę" i wynika że jeszcze ćwierć wieku temu były w pobliżu jakieś drogi Zapewne chodzi Ci o krążek z numerem jeden ale można "przy okazji" sprawdzić i drugi. Coś wymyślimy by zorganizowaćjakiś wypad w tamte strony