Zobaczyć jesieńna Jurze to mój stały coroczny punkt programu.Plany wcześniejsze legły w gruzach więc spontanicznie padło na przełaj z Korwinowa na wschód,skoro spontanicznie to i przebieg trasy taki będzie,więc po kolei.
Początkiem tutaj może być stacja kolejowa lub przystanek linii nr.65 MPK usytuowane niemal w tym samym miejscu.

Skoro na wschód to szlak czarny na Jurę prowadzi,przejdziem Wartę,

która meandruje tu wciąż nie uregulowanym korytem.Ścieźka od mostu prowadzi groblą do której z obu stron wartkim nurtem przytula się rzeka.Dwa lata temu szliśmy tędy w Forumowym Składzie.

Około dwa kilometry spaceru dzieli mnie teraz od Jury,trafie tam leśnym wygodnym duktem,prostym i może nawet monotonnym jak większość w warcianej dolinie,ale nie jesienią,bo ta kolorytem zaburza skutecznie każdą monotonie.



Okolice Góry Dolny Ostrówek gdzie u jej podnóża znajduje się pozostałość po wyrobisku piasku i żwiru,kiedyś oaza pełna życia podwodnego i przywodnego,lata nastepujących po sobie susz spowodowały całkowite wyschnięcie tego całkiem sporego leśnego oczka wodnego.Ostatnie dwa mokre lata nie dały jeszcze rady by wróciło do dawnej formy,kto wie,może kiedyś?

Nagle pod górę,robi się jurajsko.

Uwielbiam właśnie takie mocno kontrastowe akcenty gdy nagle jak przez jakiś zaczarowany portal udajesz się do innego świata,świata oferującego widoki na wszystko co fajne na podczęstochowskiej Jurze.

Zielona G.i Górki Srockie

Ossona i Dębowa G. to tylko przykłady,bo o panoramkach stąd można by stworzyć spokojnie oddzielny post.

Pamiątki po górnictwie,jak hałda po kopalni rudy żelaza koło Dębowca.

Częstochowa wyciszona odległością.

Z Dolnego Ostrówka tego dnia pierwszy we znaki dawał się pogodowy kalejdoskop,stoisz w słońcu patrząc na jęzory padającego deszczu o kilometr dalej na południe.

Dalej przez Skrajnice,wieś o bardzo adekwatnej nazwie biorąc pod uwagę jej położenie.Nigdy nie byłem zwolennikiem wędrowania wzdłuż asfaltu,ale są wyjątki które właśnie jesień stwarza.Kiedyś z tej asfaltowej drogi były super widoki nim pochłonął je las,ale jesień dała jej inną,wartą uwagi szansę,ocencie sami.

Schodząc z asfasltu kawałeczek lasem trzeba pokonać by znowu otwarła sie przestrzeń dająca moim zdaniem najpiękniejszą panoramę jurajską w okolicy.Taka kwintesencja wszystkiego czym Jura na północnym krańcu stoi,jest świątynia,malownicza ruina,wyniosłe jurajskie wzgórza zwieńczone turniami wapiennymi i pasmo gór skryte w buczynie.
Widok z,no właśnie czy to jeszcze Pańska Góra,czy już Górny Ostrówek.

Muszę tu wrócić i zrobić panoramę jak należy,taką pełną szczegółów,bo to ostatni dzwonek,a drzewa rosną szybko więc fotka będzie pamiątką po kolejnym raju utraconym.
Boczne olsztyńskie uliczki uśpione,nawet pieskom szczekać się nie chce.

Po przejściu bokiem Olsztyna docieram na"przłęcz"między Biakłem i Lipówkami,zrobiło się ciemnot i na chwilę zatrzymała mnie nawałnica gradowa.

Jak szybko nastała tak prędko odeszła,a świat kolory oryginalne wtedy zyskał.

To teraz na Sokole.

Tu również jesień fajnie upraszcza postrzeganie gdzie te Sokole się zaczynają.Północny kraniec Pustelnicy tylko jesienią tak wyraźnie się zaznacza ciepłem koloru odciętego dosadnie od chłodnej zieleni sosnowego boru.

W tej kolorystycznej furii poukrywane klasyki.(np.J.Koralowa)

Na Sokolich jesień jak co roku najbardziej"agresywna"


Nie chce się stąd wychodzić,ale dzień coraz krótszy,światła już mało.Czas na Olsztyn.
Zamek po ciemku oświetlony budowlanym halogenem.

Zamek i okolice jak i rynek odludnione.

Restauracyjka Przystanek,zawsze gwarna,teraz jedyny ruch generuje uwijająca się kelnerka robiąca ostatnie porządki.

Pomimo że sobota wszędzie cicho,nawet idąc asfaltem minął mnie tylko jeden samochód,może wietrzna i mocno zmienna aura tego dnia jest powodem.Cieszę się że udało się jesień zobaczyć,bo miałem obawy czy czwartkowo-piątkowe wichury nie otrząsły zbytnio drzew.
Chyba na kameralne wypady sezon się rozpoczyna,a mnie cieszy jak zwykle kolejny wspaniały dzień spędzony na Jurze.

Bardzo fajna relacja, miło się oglądało

Wczoraj byłem w Olsztynie, na Grzędzie Mirowskiej i Ogrodzieńcu - łepetynę urywało, a lodowaty deszcz w Ogrodzieńcu miły nie był. Za to w chwilach ze słońcem widoki niesamowite.

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Pogoda, kolory super, jesień w pełni. A my uziemieni w domu, przez chorobę...ech

A ja przez robotę... ech...
Tęsknię za tym jurajskim, jesiennym światem.
W srode lazłem z Sikorki na Bukową i patrzyłem na te barwy sycąc oczy.
Laynn: trzymajcie się.

_________________
Maciej Rodziewicz

A ja przez coroczną październikową, wielokierunkową ,wyjazdową kampanię cmentarną … ech …

Takie widoki – nasycone kolory jesieni, światło, góry, chmury, błękity i czerwienie nieba – oglądam zza szyb samochodu. We wtorek i środę, z A4 - spod Rudna oraz z Morawicy i Balic można było obserwować Tatry … (ech)^2 …

A dziś rano, od Metropolii aż za Wartę – niezwykle klimatyczne mgły, gdzieniegdzie prześwietlone słońcem a potem już Łódź skąpana w mroźnym, ostrym jesiennym świetle.

Marcinie – dzięki Ci wielkie za to, że stałeś się dla nas łącznikiem i przekaźnikiem oraz reprezentantem i przedstawicielem

ja pierdziu,Kasiu,tyle tytułów to chyba by sobie najbardziej zuchwały samozwaniec nie przyznał ale nieskromnie cieszę się że relacja nie jest Wam obojętna i dzięki za dobre słowo Przyjaciele

Jeśli o mnie chodzi to na pogodę nie narzekałem,no może ten grad,ale krótki i w rewanżu zaraz po nim piękne światło nastało.
Napisałem takie słowa:

mając nadzieje że będą prowokacją i w końcu ktoś coś zagada o wspólnym wypadzie czy cóś....

Wracaj Rybaku,zdrowiej laynn,może wreszcie uda się zorganizować jakiś wspólny wypad.

Ale fajne słowa
Oby nie tylko.
Dziękuję Wam.

_________________
Maciej Rodziewicz

Jedna Taka wymyśliła że zrobi szczupaka w galarecie więc pojechałem podziwiać jesień nad Wartą
Z rana tam zawsze magicznie,szczególnie gdy wyż atmosferyczny rządzi.

Niestety,choć dębów tych wiekowych tam rośnie wiele to niestety czas gdy nad rzeką świat upiększały się już skończył.Lepszej/ładniejszej jesieni tam się spodziewałem niż ta z obrazka poniżej.

Może i trochę się zawiodłem,ale i tak dzikość brzegów syci wzrok i wynagradza z nawiązką.


Zielono tam jak latem,w tej skali jesieni się trzeba doszukiwać.Patrząc z bliska jednak jesiennych akcentów nie brak,ba nawet późno jesiennych,przykładem niech będzie gotowy surowiec na dobre wino trącony przymrozkiem.

Zleceń rybackich nigdy się nie podejmuje,i nawet w tak wyjątkowej sytuacji zlecenie"płożyłem"
Zamiast szczupaków czas urozmaicały hole okoni,to tacy mniejsi bracia sandacza

Jedynie na co można narzekać to ogromna różnica temperatur w ciągu doby.Rano pomaga grubsza odzież,godzinę po południu ciepło dosłownie męczy.W słońcu bez wiatru termometr elektroniczny pokazywał 25 stopni.

Sokole Góry jako miejsce na spacer jest u mnie wysoko w rankingu więc i tym razem długo się nie zastanawiałem gdzie się wybiore by miło spędzić lipcowy wolny dzień. Pod Pielgrzyma dotarłem przed południem,pomimo wakacji cisza tu i spokój.

Zauważyłem tam nową tablice i oznaczenia na pniach drzew.Ścieżka przyrodnicza zyskała nowe życie,postanowiłem że dam się jej poprowadzić. Nie ukrywam że tu górę wzięła ciekawość,którędy przebiega,co pokazuje itd.
Tym sposobem po paru minutach staje u podburza najokazalszego na tej górze ostanca.Bonifacy czy Boniek,obie nazwy są poprawne,można je spotkać zarówno w różnych wydawnictwach jak i w relacjach między ludźmi.
Sama ścieżka bardzo przyjemna dla oka,jest dziko,powalonych drzew szczęśliwie nikt nie usuwa.


Wystarczy przejść około pięćdziesiąt metrów by odwiedzić Amfiteatr,tego dnia było tam gwarno i ludnie,ćwiczyła tam liczna grupa łojantów.
Jaskinia w Amfiteatrze.

Tuż obok pokaźnych rozmiarów studnia krasowa widziana od dołu.

Po kilku minutach miejscami dość stromego podejścia staje na szczycie Bonifacego który jest też najwyższym punktem Góry Sokolej.Stąd można zobaczyć studnie krasową od góry.

Między drzewami da się zajrzeć na północną cześć Cze-wy z przyległościami.

Będąc na górze da się naprawdę w miarę poprawnie oszacować z jak wielkim ostancem mamy do czynienia.

Teraz czas na efekt wow.Cudowny widok jaki oferuje nam tamtejsza galeria widokowa.

Na co patrzymy podpowiada nam tablica z panoramą ,właściwie to królowa wszystkich tablic na tej trasie,reszta to zaledwie jedna trzecia tej tutaj,ale i te małe doskonale spełniają swą edukacyjną role.

Nie można tak było od razu...Nowe oznakowanie ścieżki "nie krzyczy" jaskrawością,jest przyjemne dla oka,stonowane,a i tak doskonale zauważalne.

Dość wrażeń z góry,schodzę w dół w kierunku J.Pochyłej .

Biała tabliczka przestrzega przed korzystaniem z dzikich ścieżek które ludzie wydeptali tworząc rozliczne skróty.Teraz władzom parku jak widać zależy na rewitalizacji takich miejsc.
Jest.Jaskinia Pochyła.

Okolice Jaskini Studnisko,samej jaskini Wam nie pokaże, ścieżki zniknęły jakby nagle przestała być odwiedzana,czyżby po fatalnych wydarzeniach z 2014r.budziła większy respekt.

C.D.N.

Teraz kurs obrany na J.Koralową,dystans do pokonania to około kilometra.Ścieżka wiedzie poprzez piękny bukowy las u podnóża Gór Sokolich.


Jaskinia Koralowa.

Dalej ścieżka wiedzie na wschodnią stronę Góry Pustelnica,aby tam przejść trzeba pokonać taką charakterystyczną "bramę" skalną.

Pokonując ją mijamy takie okazałe okienko krasowe.

Miejsce bardzo oryginalne ale nie nazwane,często mnie to dziwi,chociaż okoliczne skałki nazywane są Turniami Simonda.
Gdy już miniemy ową bramę trzeba gwałtownie skręcić na południe by dojść do Jaskini Olsztyńskiej.

Wcześniej mijamy coś co nazywane jest Schroniskiem Pośrednim.

Pamiątka po szpatowcach

Można uznać że to koniec ścieżki.wiedzie ona dalej leśnym duktem do parkingu,czyli już nic ciekawego nie wnosi.Oczywiście ja też wybrałem co lepsze rodzynki,Aven Zygmunta gdzieś się zapodział niestety
Teraz do szlaku czerwonego (SOG) ,powrót przez Olsztyn.
Kiedyś stąd był niesamowity widok na Sokole.BYŁ.

Postanowiłem sprawdzić jak prezentuje się Kamieniołom Kielniki.
Ten też zarasta,o tej porze dnia dużą jego część w głębokim cieniu.

Gdy chcesz delektpwać się super jurajską panoramą wejdź na Cegielnie.Góra ta nadal oferuje cuduwne widoki w każdym kierunku.

Słońce już niziutko,czas wracać.Ostatni punkt programu,zamek.

Fajnie było spędzić kolejny dzień na Jurze.

Pięknie, choć jesienią jeszcze piękniej

Dawno dawno temu komercyjnie chodziłem tam jaki i np w Wodącej do znudzenia, później większość wycieczek przeskoczyła na OPN + Mirów czy Ogrodzieniec.

W aktualnym sezonie kilka razy wróciłem znowu w Sokole/Biakło/Lipówki i było autentycznie miło. Fakt, w środku tygodnia kiedy praktycznie pusto, bo w weekendy Olsztyn jak Ojców jest nie do zniesienia...

p.s.

30 września ma być otwarcie Baszty Studziennej na zamku, na fotach wygląda zacnie.

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Wartą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Profil na FB

Po jesieni sobie wiele obiecuje bo wszystko wskazuje że będę miał więcej czasu niż przez ostatnie dwa lata.Kolopr jesienią powala,ale lato gdy jest masakryczna grzałka na Sokolich pozwala na spacer w cieniu,bardzo przyjemnym cieniu.Liściaste korony są na tyle gęste że jest tam ciemno.Większość tych fotek pomimo że dzień był słoneczny robiłem przy ISO 500 i ekspozycji cofniętej do -1EV inaczej z ręki by nie wyszły,normalnie półmrok miejscami panował.

Bardzo chcę to zobaczyć ale może nie koniecznie w dzień otwarcia,obawiam się wtedy tłumów.

Rzeczywiście piękny widok!

Też mam ochotę podjechać w złotą jesień w Sokole, jestem ciekaw jak się one będą prezentowały.