Mapa wycieczki, link do mapki on-line na GPSies, lub mapki on-line na Wikiloc (nie jest to zapis GPS, jedynie trasa naniesiona ręcznie na mapę)



Piaszczysty leśny dukt z Chałupek do Gawronów.
Lekkie zaćmienie mnie tu dopadło i chyba siłą przyzwyczajenia (jak ze Szczekocin w Dol. Nidy to przez Słupię i Sędziszów) zamiast wygodnym nowym asfaltem do Sprowych jechać, skręciłem na piaseczek. Szczęściem popadało chyba wcześniej i twardo było.



Między Sprową a Raszkowem.



Kapliczka na rozstajach w sąsiedztwie dworu w Raszkowie, którą "odkryłem" podczas wycieczki w sierpniu 2012r.



Rzeka Mierzawa między Czekajem a Krzelowem, w którym sporo starych ładnie położonych drewnianych domów.



Zdjęcie tej chaty w Mstyczowie chyba już kiedyś zamieszczałem, ale ma ona tyle uroku że raz jeszcze nie zaszkodzi.



Gdzieś między Mstyczowem a Klimontowem.
Ogólnie fragment trasy od Mstyczowa aż po wschodni skraj Wolicy porywający nie jest - trochę starego budownictwa, droga delikatnie, bardzo delikatnie falując biegnie garbem nad rozległą płaską źródliskową doliną Mieczawy (Mierzawy). Po prostu jedzie się monotonnie i nie ma na czym okaz zawiesić, dobrze że choć aromatu kwitnących drzew, koszonej trawy i śpiewu ptaków w tym słowików nie brakowało.



Monotonia urywa się jak nożem cięta na granicy wsi Wolica i Głogowiany, krajobraz zaczyna mocniej falować, widać że podłoże lessy stanowią



Kapliczka na skraju Głogowian.



Dolinka niewielkiego dopływu Nidzicy na rozlewiskach którego w sąsiedztwie współczesnego Książa Wielkiego średniowieczne grodzisko "Kółkiem" zwane ulokowano. Co nieco o samym Książu w relacjach z wcześniejszych wycieczek, tym razem tylko krótki postój w cukierni i jadę dalej omijając pałac.



Ładne gospodarstwo w Wielkie Wsi k/ Książa.



Na południowym skraju lasu między Książem Wielkim a Małym rosną łany zawilców wielkokwiatowych - w końcu to Wyż. Miechowska i ciekawych muraw bez liku.



A to i skraj owego lasu.



W Książu Małym czyste źródła i potok płynący przez centrum, ciekawy XVw. kościół i kilka XIXw. kamiennych figur. Powyżej jedna z nich pochodząca z 1866r. jednak wszechobecne przewody elekt. nie pozwalają bez dłuższego obiektywu na sensowny kadr.



Z Książa wdrapuję się na pagórki Garbu Wodzisławskiego.



Ostatni rzut oka na położoną na południu Wyżynę Miechowską.



Rozległy otwarty zachodni skraj wsi Zaryszyn.
Skręcam o jedną przecznicę za wcześnie i muszę trochę cofnąć do XIXw. dworku, który okazuje się niezbyt ciekawym obiektem.



Rozpadający się kamienny domek w Woli Kryszyńskiej.



Pogłębiająca się dolinka koło leśniczówki Knyszyn i kilku małych stawów - zgodnie z mapą na podstawie której opracowałem trasę, odcinek od Książa M. aż do Wrocieryżu (czyli nie znany mi wcześniej) okazał się rewelacyjny zarówno pod względem krajobrazu, obiektów i samego ukształtowania do jazdy :)



Do Woli aż po Węchadłów dominuje zapach kwitnącego rzepaku.
W Stępocicach wyjeżdżam na DW768, ruch na niej był niewielki, a dolinka którą biegnie podobnie jak sąsiednia Dolina Nidzicy bardzo urokliwa i warto się tam wybrać kolejny raz.



Przydrożny krzyż w Lipówce.



W sąsiedztwie starsza kapliczka.



Widok w kierunku Łysej Góry.



Na Jurze taki widok jest rzadkością (swoją drogą spory kawałek szkapa wóz ciągnąć musiała, ponownie mijałem ten zaprzęg w Tomaszowie),



a tu dwa takie widoki na przestrzeni kilkuset metrów.



Rozłogi koło Węchadłowa.



Będzie pompa?



Węchadłów - pochodzący z końca XIXw. dwór w którym do lat 90-tych była szkoła i dobudowana do niego kaplica z 1927r. Obecnie szkoła mieści się w nowym budynku położonym w bezpośrednim sąsiedztwie, park jest zniszczony i niestety zaśmiecony, a szkoda bo całość ładnie położona...



Jednak największą "atrakcją" jest ten niepozorny i strasznie zarośnięty (czyli tak jak pałac w "moich" Włodowicach) budynek danego zboru ariańskiego, pochodzącego z 1559r. Są w necie zdjęcia na których nie ma jeszcze takich zarośli, obecnie kamień na którym umieszczono inskrypcję z datą widoczny jest, jednak zrobić czytelnego zdjęcia przez krzaczory zrobić nie mogłem. Da się wejść do środka, z tym że zbór ma piwnice z uszkodzonymi stropami więc jest to bardzo ryzykowne, a w środku poza śmieciami niczego nie ma...



Zrujnowany XIXw. pałac Dembińskich (związany z nim był generał Henryk Dembiński) w Górach.
Pałac w postępującej, galopującej raczej, ruinie oznaczony jako teren prywatny z zakazem wstępu, da się wejść do środka, ale strach, naprawdę strach. Pierwotnie musiała być to wspaniała kompozycja parkowo pałacowa, zlokalizowana na szczycie i silnie rozczłonkowanym zboczu sporego wzniesienia.



Otoczenie pałacu w Górach momentalnie skojarzyło mi się z niszczejącymi pałacami Dolnego Ślaska lat 90-tych.
Mapa wskazuje iż cały obszar między dolinami Mierzawy i Nidzicy usiany jest pałacami, starymi kościołami, kapliczkami, grodziskami i na 100% wrócę tam nie raz.



Już w Dolinie Mierzawy, za mną szybki (ok. 100m różnicy poziomów) i ładny widokowo zjazd. Przy pałacu trochę pokropiło, na dole znowu ładne słońce.



Mierzawa koło mostu w Wrocieryżu.



Na kredowym garbie między Mierzawą a Mierzawką dominują pola mięty.



j.w.



Wśród pól na rozstaju dróg samotne drzewo i pochodzący z 1904r. krzyż, w tle Góry Pińczowskie.



XIXw. kapliczka w Turze.



Parę lat temu szuter jeszcze do Mierzwina prowadził.



Wiosenne kolorowe Zegartowice w Dolinie Mierzawki.



XVIw. kościół pw. św. Piotra i Pawła w Mierzwinie.



Drogę między Mierzwinem a Imielnem wspominałem niezbyt miło, tym razem raz dwa i jestem w Imielnie, gdzie wybieram nieznaną mi jeszcze boczną drogę do Jakubowa.



Kolejna kapliczka na skraju Imielna i ponownie wszędobylskie druty :(



Wzdłuż torów wąskotorówki "Ekspres Ponidzia" ścieżkę rowerową zbudowano, trzeba sprawdzić na jakim odcinku.



Od DK78 przez Podlesie Leścińskie jadę kawałek piaszczystą polną drogą.
Musiało tu polać konkretnie bo piasek mokry a koło brzózek z większą prędkością wpadam w okresowy strumyczek i zażywam błotnego prysznica. We wsi rozmawiając przez tel. zagapiłem się, skręciłem w przeciwną stronę i dopiero jak mi położeni słońca przestało pasować sprawdzam mapę. Trzeba wrócić po własnym śladzie na właściwą trasę.



Antoniów - zjazd w Dolinę Nidy, do Mokrska dokładniej z rozległym widokiem na Wzg. Sobkowskie, Chęciny, Rzepkę, Grzywy Korzeczkowskie i Grząby Bolmińskie. Koło kościoła w Mokrsku zmieniam pierwotne plany jazdy wzdłuż Nidy bezpośrednio do Brzeźna i jadę do Sobkowa.



Fortalicja w Sobkowie.



A plany zmieniłem z prostego powodu - głodny byłem, 100km za sobą jakieś 70km przed i stwierdziłem że na eksperyment czas. Do tej pory podczas wycieczek zadowalałem się drożdżówka, czy snickersem/chałwą a obiad tylko podczas komercyjnych wycieczek, które siłą rzeczy max. po 60km liczą. Ryzyk fizyk jak mnie pokręci to podjadę pociągiem z Sobkowa do Sędziszowa skąd do Szczekocin rzut kamieniem przez górkę, no 3 rzuty. Sama fortalicja i restauracja ładna, z tym że w karcie szału nie było (może w sezonie jest inaczej), ceny powyżej średniej w turystycznych miejscowościach Jury, ale powiedzmy akceptowalne. Jedynie cena kwasu zbójecka. Jedzenie OK, choć bez "łał" i myśli że jak tylko będę w pobliżu to muszę wstąpić. W każdym razie wyprzedzając fakty - eksperyment się powiódł, pacjent przeżył i jedzenie + 30 min. przerwa pozytywnie wpłynęła na dalszą jazdę.



Z Sobkowa za hałdą grysu z pobliskiego nieczynnego kamieniołomu skręcam w sosnowy lasek, kawałek jego skrajem i wypatrzoną na ortofotomapach ścieżką przez podmokłe łąki. Nim dotarłem do widocznych powyżej tarninowych zarośli przy moście kolejowym, jedne z butów SPD zaliczył chrzest bojowy w bagienku, co w dalszej jeździe potwierdziło wcześniejsze obserwacje o niezbyt dobrej wentylacji modelu SH-M089.



A to główny cel wyjazdu - Nida przy moście kolejowym w Brzeźnie, dokładniej chciałem sprawdzić jak wygląda nowo utworzona w tym miejscu "plaża".



Budowa nowej DK7 koło Brzegów. Między Brzeźnem a Brzegami rowerem uważając na ciężarówki dało się przejechać, samochodem nie ma mowy.



Kolejny pkt kontrolny - Nida pod mostem drogowym w Brzegach, skąd przez Szczepanów i Bizorędę jadę nad Białą Nidę.



Biała Nida poniżej Birorędy.



Dolina Białej Nidy.
W Jacłowie za mostem w lewo oczywiście znak D-4a (ślepa droga), co ma się nijak do rzeczywistości bo nie tylko rowerem, terenówką, ale i przeciętną osobówką da się przejechać.



Polna droga z Jacłowa przez rozrzucone siedliska w Dolinie Białej Nidy do Rembieszyc.



Rembieszyce Borki.



Droga do Lipnicy, szkoda że w tle las bo sosna rozłożysta a fantazyjna.
Dalsza trasa wiodła asfaltem do cmentarza w Lipnicy i szutrami przez Dziadówki do Mniszka.



Biała Nida z mostu w Mniszku.
Za mostem przez podmokłe łąki, po deszczach może być ciężko, do lasu widocznego na prawym skraju fotki i wygodnym szutrem/wąskim asfaltem docieram do Chorzewa.



Na wyjeździe z Chorzewa przecinam stawy hodowlane których duży kompleks położony jest w pobliżu wsi.



Przez Caców odcinek bardzo sympatyczny, dobra nawierzchnia i całkowity spokój, zresztą między Brzegami a Oksą minęło mnie może z 15 samochodów!



Biała Nida w Popowicach, we wcześniejszym Tyńcu kupuję zapas picia tak by nie wracać ostatnich 30km na sucho.



Kościół św. Mikołaja w Oksie, pierwotnie zbór ariański.



Stawy hodowlane w Dolinie Białej Nidy w Oksie.



Leśny dukt między Biała Nidą a Kwilinką.



Rzeka Kwilinka, miejsce gdzie przez chwilę lekko zwątpiłem w mapę i własną pamięć.
Wyjeżdżam z lasu na mostek i déja vu - już tu byłem, tak samo powalone drzewa w rzeczce, kiepska barierka, dalej stawy, no ale jak i kiedy? Dopiero po chwili oglądania mapy widziałem że być tu nie mogłem, ale przez bardzo podobne miejsce leżące w pobliżu przejeżdżałem zeszłą jesienią.



Ponownie Kwilinka poniżej młyna w Kossowie i kotłująca się ławica rybek.



W stronę zachodzącego słońca oraz kościoła w Dzierzgowie, rowerowym szlakiem "Miejsc Mocy".
Cały odcinek między Brzegami a Dzierzgowem to ciągłe kluczenie bocznymi drogami, duktami i mimo iż płasko tu to o nudzie/monotonii odczuwalnej "rankiem" w źródliskowej dolinie Mierzawy mowy być nie może.



Moskorzew, staw Stok, źródła Bialej Nidy, kilka fotek z Moskorzewa w relacji z lipca 2013r.
Późno się robi, odpuszczam powrót przez Wywłę i decyduję się na jazdę DK78. Niby wąsko, przez większość brak pobocza, ale odległość podobnie jak ruch niewielka. Wykręcając naprawdę niezłą średnią po kilku chwilach jestem w Szczekocinach. Rower do samochodu i do domu, ale na wyjeżdzie z miasteczka strzeliło mi do głowy zatankować jeszcze. Był to błąd, gdyż klekot ponownie odpalić nie zechciał, aku padło całkiem. Na szczęście w sąsiednim barze dostałem namiar na speca z sąsiedztwa, kabelki podłączone i złom zagadał bez zająknięcia. Miałem aku wymienić już wcześniej bo od zimy kiepsko z nim było, ale jakoś działał, aż przestał. Dobrze że w takiej sytuacji, a nie podczas jakiegoś spływu na "końcu świata". W każdym razie motywacja na tyle skuteczna że w sobotę przed południem już nowy zamontowałem.

Powrót do spisu wycieczek »»»