Gdzieś na kueście ograniczającej od zachodu Wyżynę Częstochowską. Wczesną jesienią powiedziałem o tym stanowisku Pani geolog (gelolożce? skręca mnie od takich form) z PIGu. Nie dopytywałem czy była, czy znalazła to na czym zależało, ale ktoś był na 100% i delikatnie grzebał.



Po lekkim odkopaniu odsłaniam kontakt osadów jury środkowej i jury górnej. Od górnej krawędzi zdjęcia mamy biało-szare maziste margle i wapienie dolnego oksfordu, stopniowo przechodzące w wiśniowo-żółto-zielonkawe iły z glaukonitem będące zapewne w sporej części rozmytą warstwą stropową keloweju. Czyli tu kontakt i granica miedzy dwoma pietrami i jednocześnie oddziałami stratygraficznymi. Poniżej ładnie wykształcony stromatolit powłokowy i "wypreparowany" fragment warstwy bulastej (górny kelowej). Poniżej niewidoczny na zdjęciu, bo zawalony rumoszem i błotem wapień oolitowy dolnego keloweju. Zdjęcie robione pod kątem +/- 35-40st i nie widać zaburzeń grawitacyjnych warstw, ale takie są i w połączeniu ze powszechnością luk stratygraficznych mocno utrudniają wytypowanie miejsc gdzie skamieniałości będą "łatwo" dostępne.



A w środku bulastej, pod warstwą stromatolitu kolumienkowego ładnie zachowane skamieniałości.



Wydobyty Hecticoceras sp. z poprzedniej fotki



Po sąsiedzku kolejny cały Hecticoceras, sporo połamańców i belemnitów, oraz zwój większej Choffati.



Choffatia już odsłonięta, można wyciągać.



Jej "dolna" strona po wydobyciu



Jakiś kolejny Hecticoceras.



Spod kolejnego bloku bulastej znowu same choffatie i hecticocerasy, ale też marny ślimak i ładny Zugokosmoceras sp. (po środku na dole).



Efekt ok 1,5h siedzenia w zimnej i wilgotnej dziurze z osypującą się na głowę glinką i innymi cudami.



Metr pod powierzchnią terenu...



A tak część z nich będzie wyglądać po oczyszczeniu.

Powrót do spisu wycieczek »»»