Startujemy koło mostu drogowego w Przyłęku.



Pilica powyżej spalonego młynu w Łąkietce. Ten króciutki kawałek bardzo fajny, płytki z piaszczystym dnem i kilkoma zatopionymi drzewami.



Dopływamy do ruin młyna, niedawne burzowe fotki są w relacji z początku lipca 2020r.



Mini "bystrze" pod mostem kolejowym.



Pływanie synchroniczne ;)



Poniżej Przyłęku przeszkód jest dużo mniej niż na odcinku Szczekociny - Przyłęk, ale trochę manewrować kajakiem trzeba.



Raz jest szeroko...



a raz wąziutko i rzeka kręci bardzo mocno stąd część fotek pod słońce.



Niskie skarpy zamieszkiwane masowo przez brzegówki.



Kolejne przeszkody.



Na Górnej Pilicy.



Piaszczyste zakole z brzezinką na +/- wysokości Gródka.



Manewry dziwne i dziwaczne,



oraz ich ciąg dalszy.



Ciasne meandry Górnej Pilicy.



Pilica widziana z miłej suchej łąki porośniętej murawami psammofilnymi z macierzanką i rozchodnikiem.
Niestety o ile wyjście na skarpę szerokie i łagodne to domniemany piaseczek na brzegu paskudnym błotem się okazał.



Wody było dość dużo jak na lato (174cm wodowskaz Wąsosz k/Koniecpola) i nurt czasem znosił na naturalne szykany.



Chmurki gdzieś od Koniecpola coraz bardziej gęstnieją i się wypiętrzają.



Lodóweczka i zator ze śmieci niedaleko końca odcinka.



Niebo straszy coraz mocniej.



Górna Pilica



Ostatni meander



Koniec na skraju Łysakowa.
Niebo straszy konkretnie, zaduch lepki i mało zachęcający do wędrówki po samochód pozostawiony w Przyłęku. Ale wyboru nie było - przez nadpilczańskie łąki/pola i suche sosnowe bory marsz. Skrótem często jeżdżę rowerem a i samochodem też nie raz nie trzy, tym razem do szybkiego marszu dopingują odległe pomruki burzy i chmary rozjuszonych gzów. Udało się nie zmoknąć, burze tym razem poszły bokiem.

Powrót do spisu wycieczek »»»