Spacerek zaczynamy w górnej części doliny poniżej przysiółka Zaskale.



Przez Las Łysa Góra.



j.w.



Już prawie na końcu podejścia wzdłuż bocznego wąwozu.



Wschodni skraj lasu od strony Poręby Dzierżnej - mgła coraz gęstsza i zimno jak nieszczęście.



Sromotnik bezwstydny.
Z jadalnych jakieś dwa już całkiem klapnięte kozaki, dwie kurki i dwie kanie na skraju lasu.



Stroma ścieżka nad bocznym wąwozem dnem którego biegnie żółty szlak.



Cud się stał ;) - w końcu od dawna, bardzo dawna ponownie płynie Udorka.



j.w.



Podejście na wzgórze zamkowe/grodzisko.



Na skalistym stromościennym cyplu wcinającym się wąską szpicą w Dolinę Udorki.



Wewnątrz reliktów potężnego obwałowania dawnego łużyckiego grodziska.



Relikt zamku Udórz.
W starszych relacjach więcej fotek z doliny i obiektów obronnych: 11.2003, 05.2007, 11.2009, 12.2013, 11.2015, 03.2015, 25.11.2015, 16.11.2017, 5.10.2018, 2.03.2019, 27.10.2019



W buczynach coraz bardziej kolorowo, choć zielonego nie brakuje...



Zamglona dolina, gdyby tak wyciąć drzewa na samym cyplu gdzie ruiny zamczyska było by to najpiękniejsze / najbardziej klimatyczne miejsce całej niekomercyjnej Jury.



Schodzimy w dół a Lina mozolnie zbiera orzeszki bukowe, które jak to już pisałem w poprzednich relacjach obrodziły tego roku okrutnie.



Gęsi odlatują na południe.

Podczas powrotu wszędzie na południ widać potężne zamglenie, a na północy błękit i super słońce. Trochę szkoda, jednak w w okolicach Olsztyna, czy Złotego były by pewnie tłumy ludzi, a w Dol. Udorki spotkaliśmy rowerzystę, 2 grzybiarzy i jedną parę wracającą już ze spaceru.

Powrót do spisu wycieczek »»»