Dolna część Wąwozu Międzygórze w Górach Gorzkowskich.
Jak to często bywa "wszelkie dziury" dalej wykorzystywane są na wysypiska śmieci i nauczka m.in. z 2008 roku z potężnego deszczu nawalnego poszła w niepamięć...



Na dnie Międzygórza warunki zimowe.
Im wyżej tym więcej skał się odsłania, lecz nie tworzą one większych formacji, acz progi w górnej części są ciekawe.



Inną ciekawostką są olbrzymie konkrecje krzemieni, których tu na północnym i wschodnim skraju Wyżyny Częstochowskiej znajdziemy znacznie więcej niż w centrum Jury. Ma to oczywiście związek z nachyleniem warstw skalnych budujących podłoże.



Ostatni fragment podejścia odgałęzieniem Międzygórzem (progi są w głównym biegu wąwozu), potem jeszcze trochę przedzierania się przez gęsty las i jesteśmy na grzbiecie.



Wiedzie nim wygodna szeroka droga i czarny szlak pieszy, niestety małe skałeczki na szczycie Gorzkowskich pozarastały już prawie całkowicie.



Skałki nad Łączkami vis-a-vis rez. Bukowa Kępa.



Krótki odpoczynek w nasłonecznionej buczynie.



Szuter między Gorzkowem a Bystrzanowicami. Ze względu na grubą warstwę śniegu zalegającą na północnych zboczach nie idziemy nad Bukową Kępę a wracamy dnem dolinki.



Drogę powrotną obieramy nieco okrężną przez Dąbrowno-Podlipie.



Po opuszczeniu Bystrzanowic Dworu i wjeździe na szuter zmiana kierowcy. Skutkowało to co prawda wizytą w rowie, ale rozmoknięty szuter, lessowa glinka i topniejący śnieg/lód są wystarczającym usprawiedliwieniem.



Na końcu płytkiego wąwozu muszę ponownie siadać za kierownicę gdyż tu już rów jest głęboki i wypełniony lessową mazią. Samochód ciężki jak nieszczęście obuty w opony typu AT i reduktor poszedł w ruch. Samurai by to objechał na tylnym napędzie :)



Widok wstecz na Bukową Kępę i Góry Gorzkowskie.



Przedwiośnie na Progu Lelowskim.



Wjazd do Dąbrowna, droga którą przejechaliśmy jest jak najbardziej podpuszczona do ruchu i ma oznakowanie pionowe.

Powrót do spisu wycieczek »»»